Jezelf ontvangenIs het niet te gek voor woorden dat mensen niet kunnen geloven dat ze de moeite waard precies zoals ze nu zijn? Jij en ik ook. Dat jij dus niet eerst een noodzakelijk verbetertraject hoeft te starten zodat de ander wèl van je houdt. En nog een stapje verder… dat je niet alleen anderen maar ook jezelf als liefdevol beschouwt. Zelfliefde biedt de mogelijkheid om vrijuit te geven en met gemak te ontvangen. Als jij van jezelf mag zijn zoals je bent ervaart de ander ook de vrijheid om helemaal zichzelf te zijn. Niet morgen, maar nu.

Jezelf voor de gek houdenJeetje wat kan ik mezelf voor de gek houden met het ene goede voornemen na het andere. Mensen noemen me een doorzetter, ondernemer en ik hoor nog meer van die actieve kwaliteiten. Maar ik ben ook een uitsteller, een te-lang-in bed-blijver, een tweede-keer-opschepper, een ik-ga-morgen-wel-te-voet en die administratie, ach dat heeft geen haast. Iets meer discipline zou voor meer gemak zorgen, over-eten voorkomen en voor voldoende slaap zorgen. Ach, ik ben pas 71 en kan nog veel leren (-: Het is niet te geloven hoeveel van ons gedrag onbewust gebeurt. Dat schijnt zelfs 95% te zijn. Alleen via lijfelijk zelfonderzoek kun je bewust ervaren wat er innerlijk speelt. Meestal gebeurt dit als er in de actualiteit een trigger is die raakt aan oud zeer. Noodzaak doet bewegen!In hoeverre ben jij je bewust van beperkende overtuigingen, sociale angst en nog niet verwerkt oud zeer? In hoeverre is je gedrag in lijn met wat je zegt, denkt en voelt? Mensen verbloemen affectieve  verwaarlozing uit de jeugd, gewoonweg omdat ze daar bewust geen weet van hebben. Verhalen zijn gauw verteld, maar gedrag is voor de ander leidinggevend. Als je aanvoelt dat het niet klopt roept dat  weerstand op. Ik kan bijvoorbeeld betweterig tegen mijn zus zeggen ‘Je moet wel op tijd naar je huisarts gaan hoor’. Terwijl ik het zelf alsmaar uitstel. 

M/V rolverdelingDit blog schrijf ik in de traditionele M/V vorm op basis van de man/vrouw verhoudingen waarmee ikzelf in de vijftiger jaren ben opgegroeid. Het patriarchaat en de roomse dominantie vierden toen ik op de lagere school zat in Oost-Brabant nog hoogtij en mannen hadden vanzelfsprekende voorrechten. ‘Het recht van de vrouw is het aanrecht’ werd schamper gegrijnsd. Dienstbaar, ondergeschikt en economisch afhankelijk gold voor vrouwen als de vanzelfsprekende gang van zaken. Op het paspoort van mijn moeder stond huisvrouw en dat terwijl ze fulltime werkte in de zaak, naast al het werk dat ze binnenshuis voor haar rekening nam voor- of na winkelsluiting. Vrouwen vonden het destijds normaal om te poetsen, te strijken, te zorgen, te verzorgen, klaar te staan en ruimhartig te geven. En mannen waren trots op hun kostwinnerschap en zeiden mijn vrouw hoeft niet te werken. Het is niet te geloven hoeveel in korte tijd is veranderd in de M/V-rolverdeling. M/V lijkt overigens min of meer te vervallen. Afijn, het is aan jou om de M de V of een andere letter daar te plaatsen waar het in je eigen situatie het best past.

People-pleasersIn mijn praktijk komen vooral mensen die kampen met lichamelijke en geestelijke stressklachten. Meestal komt dit omdat ze te veel voor anderen zorgen en te weinig voor zichzelf. En door te vaak alsmaar door te gaan en te weinig rust te nemen. En ook door te veel in hun hoofd te zitten en te weinig in hun lijf. Dit is zeker niet omdat ze iets fout doen of falen. Wel, omdat ze al vroeg een automatisme van ruimte afgeven hebben ontwikkeld dat ooit behulpzaam was, maar op den duur averechts werkt. Ikzelf heb me jaren als een pleaser gedragen. Dit blog is geschreven op basis van persoonlijke en professionele ervaring en ‘wetenschap’.

Praten en luisterenAls (hapto-)therapeut leerde en praktiseerde ik aandachtig en accepterend te luisteren naar de ander. Hoe verrassend dat haptotherapie mijn vak is geworden?  Immers…, vroeger in ons warme nest zaten we driemaal daags met tenminste elf mensen aan tafel. Mijn vader, vanzelfsprekend aan het hoofd van de tafel, had met veel humor het hoogste woord en mijn moeder preekte blijmoedig dat het een lieve lust was. In die drukte voelde ik me dan ook lang vooral vertrouwd met inschikken en afwachten en ging in ander gezelschap aan de praat om zo gauw het maar even kon het aandachtsgemis in te halen. Nu we ouder worden ervaar ik in onze familie veel meer balans en betrokkenheid. Nog steeds ben ik er in privé-kring attent op om belangstelling te tonen, totdat het automatisme van druk pratend verhaal halen het toch weer overneemt.

Affectieve bevestigingIk schrijf blogs voor en over volwassenen die allemaal ooit kind waren. Als kindje ben je nog volledig afhankelijk van anderen die voor jouw behoeften zorgen. Kinderen gedijen erbij als mama en papa tijd en ruimte maken voor hun dochter of zoon. Dat ze hun onvoorwaardelijke liefde tonen, volle aandacht hebben en waarneembaar betrokken zijn. Ook dat er ouders of verzorgers beschikbaar zijn zodat het kind bij pijn en verdriet bij hen terecht kan. Waar het kind welkom is op een zachte schoot of gespreide armen tot het zelf aangeeft dat het genoeg is. Waar het kind zich gezien, getroost en begrepen weet. In zachte woorden, warm oogcontact en vooral ook in teder lijfelijk contact. Kortom, door wat in de haptonomie affectieve bevestiging wordt genoemd. En ouders tonen evengoed hun liefde door duidelijke grenzen aan te geven ter bescherming van het kind. Daardoor voelt het kind zich veilig, ervaart het dat haar eigenheid er helemaal mag zijn en leert het kind passend bij de leeftijd voor zichzelf te zorgen.

1. Puur ❤️Zo ben je geboren. Volop licht en liefde. Er is helemaal niets mis met jou. Jij en ik deugen vanaf dag een. Een baby is helemaal zichzelf, beweegt op eigen tijd en manier en roept zachte vertedering en vanzelfsprekende zorgzaamheid op bij omringende volwassenen.

Emotionele verwaarlozingHierbij gaat het niet om feitelijke traumatische ervaringen zoals geweld, alcoholisme, misbruik en dergelijke. Het gaat om al wat er niet was toen je het wel nodig had. Bijvoorbeeld om het gemis aan- Persoonlijke aandacht, een luisterend oor en troost.- Liefdevol afstemming op gevoelens en behoeften.- Seksuele voorlichting, huiswerkbegeleiding, keuzeadvies studie/beroep.- Ruimte voor boosheid, verdriet of angstige gevoelens.- Ruggensteun, het gevoel dat iemand achter je staat. Zo een affectief gemis heeft invloed op ons immuunsysteem.Omgekeerd, als er wel een liefdevolle ontvangst was wordt het immuunsysteem versterkt. Deze foto is van mij als kindje. Als achtste van tien in een druk gezin met winkel aan huis heb ik persoonlijke aandacht met terugwerkende kracht als gemis ervaren. Tegelijk was -en is er nog steeds- volop liefdevolle warmte, positiviteit en saamhorigheid. Dankzij persoonlijke ontwikkeling en niet te vergeten dankzij haptotherapie heb ik affectief gemis kunnen verteren en al wat er wèl was kunnen eren en vervolgens integreren in mijn levensboek. 

Het lichaam liegt nooitIn de loop der jaren ben ik vooral geïnteresseerd geraakt in wat zich non-verbaal bij mezelf en bij cliënten in mijn praktijk  ‘binnenshuis’ afspeelt. Of dit nu meditatie heet, mindfulness, haptonomie, bio-energetica of een andere benaderingswijze is me om het even. De centrale noemer is aandacht, stilte en openheid. Zonder doel waarnemen welke lichaamssensaties, emoties en gedachten zich aandienen. Letterlijk nemen wat op dit moment lijfelijk waar is. Ons lichaam spreekt boekdelen en liegt nooit!

Menselijke neiging tot pijnvermijdingOmdat innerlijke onrust geen prettig gevoel is proberen mensen dit vaak zo snel mogelijk te verstoppen of kwijt te raken. Pijnvermijding is voor velen een onbewuste dagtaak. Deed ik ook jarenlang. Het leven moet altijd leuk zijn. Mijn ervaring is: te veel leuk is niet meer leuk. Je bent bang innerlijke pijn niet aan te kunnen en gaat daarom elk probleem analyseren, nare emoties wegdrukken of rationeel verklaren. En je neigt ernaar om afleiding te zoeken in iets als tv kijken, eten, shoppen, alsmaar bezig zijn, et cetera. Het vervelende is, dat als je zo handelt -de nog steeds lijfelijk aanwezige maar verstopte- onrust steeds weer terugkomt. En iedere keer heftiger als de vorige keer. Zelfs tot overspanning en burn-out aan toe. Deze innerlijke onrust wil je iets vertellen, deze lijfsignalen willen je zelfs helpen.

GevoelsvermogenNaast denkvermogen beschikt ieder mens over gevoelsvermogen. Dit is het vermogen om in het moment via je lijf voelenderwijs gewaar te zijn. Op deze foto zie je de titels van de vier eerste hoofdstukken van het boek Onderbroken | contact met je wijze lijf. Wat voelt voor jou grens-overschrijdend en wat grens-respecterend? Je lijf weet het al voordat je denken eraan te pas komt. Luisteren naar je lijf helpt je om je gevoelsvermogen te leren (h)erkennen en te ontplooien, om zo goed mogelijk aan te voelen waar jouw grens ligt en daarnaar te handelen. Je leert bewust op te merken wanneer je bijvoorbeeld • benauwdheid voelt in je keel• jezelf schrap zet voor contact in een bepaalde groep• last hebt van een beklemmend gevoel op de borst • iemand niet kunt luchten of zien• opmerkt dat je je ineens hartstikke moe voelt• vlinders in je buik voelt• enzovoort...Wat valt jou nu op in je lijf?

Eigen regieAls volwassene kun je zelf de regie nemen voor je welzijn. Je bent niet meer afhankelijk van mama, papa of verzorgers. Nu bepaal je zelf en ben je verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes. Niet een beetje of af en toe, maar 100%. Gelukkig maar! Hierdoor heb je ook zelf de sleutel in handen om te handelen naar eigen goeddunken. Bovendien voorkom je slachtoffergedrag als je je lusten en lasten zelf draagt. Je kunt feitelijk slachtoffer zijn van allerlei narigheid. Echter… slachtoffergedrag kun je beter zien te voorkomen. Daar heeft niemand baat bij. Door zelf regie te nemen blijf je trouw aan jezelf en ben je vrij in verbinding met anderen.

Jezelf ontvangenIs het niet te gek voor woorden dat mensen niet kunnen geloven dat ze de moeite waard precies zoals ze nu zijn? Jij en ik ook. Dat jij dus niet eerst een noodzakelijk verbetertraject hoeft te starten zodat de ander wèl van je houdt. En nog een stapje verder… dat je niet alleen anderen maar ook jezelf als liefdevol beschouwt. Zelfliefde biedt de mogelijkheid om vrijuit te geven en met gemak te ontvangen. Als jij van jezelf mag zijn zoals je bent ervaart de ander ook de vrijheid om helemaal zichzelf te zijn. Niet morgen, maar nu.

Jezelf voor de gek houdenJeetje wat kan ik mezelf voor de gek houden met het ene goede voornemen na het andere. Mensen noemen me een doorzetter, ondernemer en ik hoor nog meer van die actieve kwaliteiten. Maar ik ben ook een uitsteller, een te-lang-in bed-blijver, een tweede-keer-opschepper, een ik-ga-morgen-wel-te-voet en die administratie, ach dat heeft geen haast. Iets meer discipline zou voor meer gemak zorgen, over-eten voorkomen en voor voldoende slaap zorgen. Ach, ik ben pas 71 en kan nog veel leren (-: Het is niet te geloven hoeveel van ons gedrag onbewust gebeurt. Dat schijnt zelfs 95% te zijn. Alleen via lijfelijk zelfonderzoek kun je bewust ervaren wat er innerlijk speelt. Meestal gebeurt dit als er in de actualiteit een trigger is die raakt aan oud zeer. Noodzaak doet bewegen!In hoeverre ben jij je bewust van beperkende overtuigingen, sociale angst en nog niet verwerkt oud zeer? In hoeverre is je gedrag in lijn met wat je zegt, denkt en voelt? Mensen verbloemen affectieve  verwaarlozing uit de jeugd, gewoonweg omdat ze daar bewust geen weet van hebben. Verhalen zijn gauw verteld, maar gedrag is voor de ander leidinggevend. Als je aanvoelt dat het niet klopt roept dat  weerstand op. Ik kan bijvoorbeeld betweterig tegen mijn zus zeggen ‘Je moet wel op tijd naar je huisarts gaan hoor’. Terwijl ik het zelf alsmaar uitstel. 

M/V rolverdelingDit blog schrijf ik in de traditionele M/V vorm op basis van de man/vrouw verhoudingen waarmee ikzelf in de vijftiger jaren ben opgegroeid. Het patriarchaat en de roomse dominantie vierden toen ik op de lagere school zat in Oost-Brabant nog hoogtij en mannen hadden vanzelfsprekende voorrechten. ‘Het recht van de vrouw is het aanrecht’ werd schamper gegrijnsd. Dienstbaar, ondergeschikt en economisch afhankelijk gold voor vrouwen als de vanzelfsprekende gang van zaken. Op het paspoort van mijn moeder stond huisvrouw en dat terwijl ze fulltime werkte in de zaak, naast al het werk dat ze binnenshuis voor haar rekening nam voor- of na winkelsluiting. Vrouwen vonden het destijds normaal om te poetsen, te strijken, te zorgen, te verzorgen, klaar te staan en ruimhartig te geven. En mannen waren trots op hun kostwinnerschap en zeiden mijn vrouw hoeft niet te werken. Het is niet te geloven hoeveel in korte tijd is veranderd in de M/V-rolverdeling. M/V lijkt overigens min of meer te vervallen. Afijn, het is aan jou om de M de V of een andere letter daar te plaatsen waar het in je eigen situatie het best past.

People-pleasersIn mijn praktijk komen vooral mensen die kampen met lichamelijke en geestelijke stressklachten. Meestal komt dit omdat ze te veel voor anderen zorgen en te weinig voor zichzelf. En door te vaak alsmaar door te gaan en te weinig rust te nemen. En ook door te veel in hun hoofd te zitten en te weinig in hun lijf. Dit is zeker niet omdat ze iets fout doen of falen. Wel, omdat ze al vroeg een automatisme van ruimte afgeven hebben ontwikkeld dat ooit behulpzaam was, maar op den duur averechts werkt. Ikzelf heb me jaren als een pleaser gedragen. Dit blog is geschreven op basis van persoonlijke en professionele ervaring en ‘wetenschap’.

Praten en luisterenAls (hapto-)therapeut leerde en praktiseerde ik aandachtig en accepterend te luisteren naar de ander. Hoe verrassend dat haptotherapie mijn vak is geworden?  Immers…, vroeger in ons warme nest zaten we driemaal daags met tenminste elf mensen aan tafel. Mijn vader, vanzelfsprekend aan het hoofd van de tafel, had met veel humor het hoogste woord en mijn moeder preekte blijmoedig dat het een lieve lust was. In die drukte voelde ik me dan ook lang vooral vertrouwd met inschikken en afwachten en ging in ander gezelschap aan de praat om zo gauw het maar even kon het aandachtsgemis in te halen. Nu we ouder worden ervaar ik in onze familie veel meer balans en betrokkenheid. Nog steeds ben ik er in privé-kring attent op om belangstelling te tonen, totdat het automatisme van druk pratend verhaal halen het toch weer overneemt.

Affectieve bevestigingIk schrijf blogs voor en over volwassenen die allemaal ooit kind waren. Als kindje ben je nog volledig afhankelijk van anderen die voor jouw behoeften zorgen. Kinderen gedijen erbij als mama en papa tijd en ruimte maken voor hun dochter of zoon. Dat ze hun onvoorwaardelijke liefde tonen, volle aandacht hebben en waarneembaar betrokken zijn. Ook dat er ouders of verzorgers beschikbaar zijn zodat het kind bij pijn en verdriet bij hen terecht kan. Waar het kind welkom is op een zachte schoot of gespreide armen tot het zelf aangeeft dat het genoeg is. Waar het kind zich gezien, getroost en begrepen weet. In zachte woorden, warm oogcontact en vooral ook in teder lijfelijk contact. Kortom, door wat in de haptonomie affectieve bevestiging wordt genoemd. En ouders tonen evengoed hun liefde door duidelijke grenzen aan te geven ter bescherming van het kind. Daardoor voelt het kind zich veilig, ervaart het dat haar eigenheid er helemaal mag zijn en leert het kind passend bij de leeftijd voor zichzelf te zorgen.

1. Puur ❤️Zo ben je geboren. Volop licht en liefde. Er is helemaal niets mis met jou. Jij en ik deugen vanaf dag een. Een baby is helemaal zichzelf, beweegt op eigen tijd en manier en roept zachte vertedering en vanzelfsprekende zorgzaamheid op bij omringende volwassenen.

Emotionele verwaarlozingHierbij gaat het niet om feitelijke traumatische ervaringen zoals geweld, alcoholisme, misbruik en dergelijke. Het gaat om al wat er niet was toen je het wel nodig had. Bijvoorbeeld om het gemis aan- Persoonlijke aandacht, een luisterend oor en troost.- Liefdevol afstemming op gevoelens en behoeften.- Seksuele voorlichting, huiswerkbegeleiding, keuzeadvies studie/beroep.- Ruimte voor boosheid, verdriet of angstige gevoelens.- Ruggensteun, het gevoel dat iemand achter je staat. Zo een affectief gemis heeft invloed op ons immuunsysteem.Omgekeerd, als er wel een liefdevolle ontvangst was wordt het immuunsysteem versterkt. Deze foto is van mij als kindje. Als achtste van tien in een druk gezin met winkel aan huis heb ik persoonlijke aandacht met terugwerkende kracht als gemis ervaren. Tegelijk was -en is er nog steeds- volop liefdevolle warmte, positiviteit en saamhorigheid. Dankzij persoonlijke ontwikkeling en niet te vergeten dankzij haptotherapie heb ik affectief gemis kunnen verteren en al wat er wèl was kunnen eren en vervolgens integreren in mijn levensboek. 

Het lichaam liegt nooitIn de loop der jaren ben ik vooral geïnteresseerd geraakt in wat zich non-verbaal bij mezelf en bij cliënten in mijn praktijk  ‘binnenshuis’ afspeelt. Of dit nu meditatie heet, mindfulness, haptonomie, bio-energetica of een andere benaderingswijze is me om het even. De centrale noemer is aandacht, stilte en openheid. Zonder doel waarnemen welke lichaamssensaties, emoties en gedachten zich aandienen. Letterlijk nemen wat op dit moment lijfelijk waar is. Ons lichaam spreekt boekdelen en liegt nooit!

Menselijke neiging tot pijnvermijdingOmdat innerlijke onrust geen prettig gevoel is proberen mensen dit vaak zo snel mogelijk te verstoppen of kwijt te raken. Pijnvermijding is voor velen een onbewuste dagtaak. Deed ik ook jarenlang. Het leven moet altijd leuk zijn. Mijn ervaring is: te veel leuk is niet meer leuk. Je bent bang innerlijke pijn niet aan te kunnen en gaat daarom elk probleem analyseren, nare emoties wegdrukken of rationeel verklaren. En je neigt ernaar om afleiding te zoeken in iets als tv kijken, eten, shoppen, alsmaar bezig zijn, et cetera. Het vervelende is, dat als je zo handelt -de nog steeds lijfelijk aanwezige maar verstopte- onrust steeds weer terugkomt. En iedere keer heftiger als de vorige keer. Zelfs tot overspanning en burn-out aan toe. Deze innerlijke onrust wil je iets vertellen, deze lijfsignalen willen je zelfs helpen.

GevoelsvermogenNaast denkvermogen beschikt ieder mens over gevoelsvermogen. Dit is het vermogen om in het moment via je lijf voelenderwijs gewaar te zijn. Op deze foto zie je de titels van de vier eerste hoofdstukken van het boek Onderbroken | contact met je wijze lijf. Wat voelt voor jou grens-overschrijdend en wat grens-respecterend? Je lijf weet het al voordat je denken eraan te pas komt. Luisteren naar je lijf helpt je om je gevoelsvermogen te leren (h)erkennen en te ontplooien, om zo goed mogelijk aan te voelen waar jouw grens ligt en daarnaar te handelen. Je leert bewust op te merken wanneer je bijvoorbeeld • benauwdheid voelt in je keel• jezelf schrap zet voor contact in een bepaalde groep• last hebt van een beklemmend gevoel op de borst • iemand niet kunt luchten of zien• opmerkt dat je je ineens hartstikke moe voelt• vlinders in je buik voelt• enzovoort...Wat valt jou nu op in je lijf?

Eigen regieAls volwassene kun je zelf de regie nemen voor je welzijn. Je bent niet meer afhankelijk van mama, papa of verzorgers. Nu bepaal je zelf en ben je verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes. Niet een beetje of af en toe, maar 100%. Gelukkig maar! Hierdoor heb je ook zelf de sleutel in handen om te handelen naar eigen goeddunken. Bovendien voorkom je slachtoffergedrag als je je lusten en lasten zelf draagt. Je kunt feitelijk slachtoffer zijn van allerlei narigheid. Echter… slachtoffergedrag kun je beter zien te voorkomen. Daar heeft niemand baat bij. Door zelf regie te nemen blijf je trouw aan jezelf en ben je vrij in verbinding met anderen.

Jezelf ontvangenIs het niet te gek voor woorden dat mensen niet kunnen geloven dat ze de moeite waard precies zoals ze nu zijn? Jij en ik ook. Dat jij dus niet eerst een noodzakelijk verbetertraject hoeft te starten zodat de ander wèl van je houdt. En nog een stapje verder… dat je niet alleen anderen maar ook jezelf als liefdevol beschouwt. Zelfliefde biedt de mogelijkheid om vrijuit te geven en met gemak te ontvangen. Als jij van jezelf mag zijn zoals je bent ervaart de ander ook de vrijheid om helemaal zichzelf te zijn. Niet morgen, maar nu.

Jezelf voor de gek houdenJeetje wat kan ik mezelf voor de gek houden met het ene goede voornemen na het andere. Mensen noemen me een doorzetter, ondernemer en ik hoor nog meer van die actieve kwaliteiten. Maar ik ben ook een uitsteller, een te-lang-in bed-blijver, een tweede-keer-opschepper, een ik-ga-morgen-wel-te-voet en die administratie, ach dat heeft geen haast. Iets meer discipline zou voor meer gemak zorgen, over-eten voorkomen en voor voldoende slaap zorgen. Ach, ik ben pas 71 en kan nog veel leren (-: Het is niet te geloven hoeveel van ons gedrag onbewust gebeurt. Dat schijnt zelfs 95% te zijn. Alleen via lijfelijk zelfonderzoek kun je bewust ervaren wat er innerlijk speelt. Meestal gebeurt dit als er in de actualiteit een trigger is die raakt aan oud zeer. Noodzaak doet bewegen!In hoeverre ben jij je bewust van beperkende overtuigingen, sociale angst en nog niet verwerkt oud zeer? In hoeverre is je gedrag in lijn met wat je zegt, denkt en voelt? Mensen verbloemen affectieve  verwaarlozing uit de jeugd, gewoonweg omdat ze daar bewust geen weet van hebben. Verhalen zijn gauw verteld, maar gedrag is voor de ander leidinggevend. Als je aanvoelt dat het niet klopt roept dat  weerstand op. Ik kan bijvoorbeeld betweterig tegen mijn zus zeggen ‘Je moet wel op tijd naar je huisarts gaan hoor’. Terwijl ik het zelf alsmaar uitstel. 

M/V rolverdelingDit blog schrijf ik in de traditionele M/V vorm op basis van de man/vrouw verhoudingen waarmee ikzelf in de vijftiger jaren ben opgegroeid. Het patriarchaat en de roomse dominantie vierden toen ik op de lagere school zat in Oost-Brabant nog hoogtij en mannen hadden vanzelfsprekende voorrechten. ‘Het recht van de vrouw is het aanrecht’ werd schamper gegrijnsd. Dienstbaar, ondergeschikt en economisch afhankelijk gold voor vrouwen als de vanzelfsprekende gang van zaken. Op het paspoort van mijn moeder stond huisvrouw en dat terwijl ze fulltime werkte in de zaak, naast al het werk dat ze binnenshuis voor haar rekening nam voor- of na winkelsluiting. Vrouwen vonden het destijds normaal om te poetsen, te strijken, te zorgen, te verzorgen, klaar te staan en ruimhartig te geven. En mannen waren trots op hun kostwinnerschap en zeiden mijn vrouw hoeft niet te werken. Het is niet te geloven hoeveel in korte tijd is veranderd in de M/V-rolverdeling. M/V lijkt overigens min of meer te vervallen. Afijn, het is aan jou om de M de V of een andere letter daar te plaatsen waar het in je eigen situatie het best past.

People-pleasersIn mijn praktijk komen vooral mensen die kampen met lichamelijke en geestelijke stressklachten. Meestal komt dit omdat ze te veel voor anderen zorgen en te weinig voor zichzelf. En door te vaak alsmaar door te gaan en te weinig rust te nemen. En ook door te veel in hun hoofd te zitten en te weinig in hun lijf. Dit is zeker niet omdat ze iets fout doen of falen. Wel, omdat ze al vroeg een automatisme van ruimte afgeven hebben ontwikkeld dat ooit behulpzaam was, maar op den duur averechts werkt. Ikzelf heb me jaren als een pleaser gedragen. Dit blog is geschreven op basis van persoonlijke en professionele ervaring en ‘wetenschap’.

Praten en luisterenAls (hapto-)therapeut leerde en praktiseerde ik aandachtig en accepterend te luisteren naar de ander. Hoe verrassend dat haptotherapie mijn vak is geworden?  Immers…, vroeger in ons warme nest zaten we driemaal daags met tenminste elf mensen aan tafel. Mijn vader, vanzelfsprekend aan het hoofd van de tafel, had met veel humor het hoogste woord en mijn moeder preekte blijmoedig dat het een lieve lust was. In die drukte voelde ik me dan ook lang vooral vertrouwd met inschikken en afwachten en ging in ander gezelschap aan de praat om zo gauw het maar even kon het aandachtsgemis in te halen. Nu we ouder worden ervaar ik in onze familie veel meer balans en betrokkenheid. Nog steeds ben ik er in privé-kring attent op om belangstelling te tonen, totdat het automatisme van druk pratend verhaal halen het toch weer overneemt.

Affectieve bevestigingIk schrijf blogs voor en over volwassenen die allemaal ooit kind waren. Als kindje ben je nog volledig afhankelijk van anderen die voor jouw behoeften zorgen. Kinderen gedijen erbij als mama en papa tijd en ruimte maken voor hun dochter of zoon. Dat ze hun onvoorwaardelijke liefde tonen, volle aandacht hebben en waarneembaar betrokken zijn. Ook dat er ouders of verzorgers beschikbaar zijn zodat het kind bij pijn en verdriet bij hen terecht kan. Waar het kind welkom is op een zachte schoot of gespreide armen tot het zelf aangeeft dat het genoeg is. Waar het kind zich gezien, getroost en begrepen weet. In zachte woorden, warm oogcontact en vooral ook in teder lijfelijk contact. Kortom, door wat in de haptonomie affectieve bevestiging wordt genoemd. En ouders tonen evengoed hun liefde door duidelijke grenzen aan te geven ter bescherming van het kind. Daardoor voelt het kind zich veilig, ervaart het dat haar eigenheid er helemaal mag zijn en leert het kind passend bij de leeftijd voor zichzelf te zorgen.

1. Puur ❤️Zo ben je geboren. Volop licht en liefde. Er is helemaal niets mis met jou. Jij en ik deugen vanaf dag een. Een baby is helemaal zichzelf, beweegt op eigen tijd en manier en roept zachte vertedering en vanzelfsprekende zorgzaamheid op bij omringende volwassenen.

Emotionele verwaarlozingHierbij gaat het niet om feitelijke traumatische ervaringen zoals geweld, alcoholisme, misbruik en dergelijke. Het gaat om al wat er niet was toen je het wel nodig had. Bijvoorbeeld om het gemis aan- Persoonlijke aandacht, een luisterend oor en troost.- Liefdevol afstemming op gevoelens en behoeften.- Seksuele voorlichting, huiswerkbegeleiding, keuzeadvies studie/beroep.- Ruimte voor boosheid, verdriet of angstige gevoelens.- Ruggensteun, het gevoel dat iemand achter je staat. Zo een affectief gemis heeft invloed op ons immuunsysteem.Omgekeerd, als er wel een liefdevolle ontvangst was wordt het immuunsysteem versterkt. Deze foto is van mij als kindje. Als achtste van tien in een druk gezin met winkel aan huis heb ik persoonlijke aandacht met terugwerkende kracht als gemis ervaren. Tegelijk was -en is er nog steeds- volop liefdevolle warmte, positiviteit en saamhorigheid. Dankzij persoonlijke ontwikkeling en niet te vergeten dankzij haptotherapie heb ik affectief gemis kunnen verteren en al wat er wèl was kunnen eren en vervolgens integreren in mijn levensboek. 

Het lichaam liegt nooitIn de loop der jaren ben ik vooral geïnteresseerd geraakt in wat zich non-verbaal bij mezelf en bij cliënten in mijn praktijk  ‘binnenshuis’ afspeelt. Of dit nu meditatie heet, mindfulness, haptonomie, bio-energetica of een andere benaderingswijze is me om het even. De centrale noemer is aandacht, stilte en openheid. Zonder doel waarnemen welke lichaamssensaties, emoties en gedachten zich aandienen. Letterlijk nemen wat op dit moment lijfelijk waar is. Ons lichaam spreekt boekdelen en liegt nooit!

Menselijke neiging tot pijnvermijdingOmdat innerlijke onrust geen prettig gevoel is proberen mensen dit vaak zo snel mogelijk te verstoppen of kwijt te raken. Pijnvermijding is voor velen een onbewuste dagtaak. Deed ik ook jarenlang. Het leven moet altijd leuk zijn. Mijn ervaring is: te veel leuk is niet meer leuk. Je bent bang innerlijke pijn niet aan te kunnen en gaat daarom elk probleem analyseren, nare emoties wegdrukken of rationeel verklaren. En je neigt ernaar om afleiding te zoeken in iets als tv kijken, eten, shoppen, alsmaar bezig zijn, et cetera. Het vervelende is, dat als je zo handelt -de nog steeds lijfelijk aanwezige maar verstopte- onrust steeds weer terugkomt. En iedere keer heftiger als de vorige keer. Zelfs tot overspanning en burn-out aan toe. Deze innerlijke onrust wil je iets vertellen, deze lijfsignalen willen je zelfs helpen.

GevoelsvermogenNaast denkvermogen beschikt ieder mens over gevoelsvermogen. Dit is het vermogen om in het moment via je lijf voelenderwijs gewaar te zijn. Op deze foto zie je de titels van de vier eerste hoofdstukken van het boek Onderbroken | contact met je wijze lijf. Wat voelt voor jou grens-overschrijdend en wat grens-respecterend? Je lijf weet het al voordat je denken eraan te pas komt. Luisteren naar je lijf helpt je om je gevoelsvermogen te leren (h)erkennen en te ontplooien, om zo goed mogelijk aan te voelen waar jouw grens ligt en daarnaar te handelen. Je leert bewust op te merken wanneer je bijvoorbeeld • benauwdheid voelt in je keel• jezelf schrap zet voor contact in een bepaalde groep• last hebt van een beklemmend gevoel op de borst • iemand niet kunt luchten of zien• opmerkt dat je je ineens hartstikke moe voelt• vlinders in je buik voelt• enzovoort...Wat valt jou nu op in je lijf?

Eigen regieAls volwassene kun je zelf de regie nemen voor je welzijn. Je bent niet meer afhankelijk van mama, papa of verzorgers. Nu bepaal je zelf en ben je verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes. Niet een beetje of af en toe, maar 100%. Gelukkig maar! Hierdoor heb je ook zelf de sleutel in handen om te handelen naar eigen goeddunken. Bovendien voorkom je slachtoffergedrag als je je lusten en lasten zelf draagt. Je kunt feitelijk slachtoffer zijn van allerlei narigheid. Echter… slachtoffergedrag kun je beter zien te voorkomen. Daar heeft niemand baat bij. Door zelf regie te nemen blijf je trouw aan jezelf en ben je vrij in verbinding met anderen.

Jezelf ontvangenIs het niet te gek voor woorden dat mensen niet kunnen geloven dat ze de moeite waard precies zoals ze nu zijn? Jij en ik ook. Dat jij dus niet eerst een noodzakelijk verbetertraject hoeft te starten zodat de ander wèl van je houdt. En nog een stapje verder… dat je niet alleen anderen maar ook jezelf als liefdevol beschouwt. Zelfliefde biedt de mogelijkheid om vrijuit te geven en met gemak te ontvangen. Als jij van jezelf mag zijn zoals je bent ervaart de ander ook de vrijheid om helemaal zichzelf te zijn. Niet morgen, maar nu.

Jezelf voor de gek houdenJeetje wat kan ik mezelf voor de gek houden met het ene goede voornemen na het andere. Mensen noemen me een doorzetter, ondernemer en ik hoor nog meer van die actieve kwaliteiten. Maar ik ben ook een uitsteller, een te-lang-in bed-blijver, een tweede-keer-opschepper, een ik-ga-morgen-wel-te-voet en die administratie, ach dat heeft geen haast. Iets meer discipline zou voor meer gemak zorgen, over-eten voorkomen en voor voldoende slaap zorgen. Ach, ik ben pas 71 en kan nog veel leren (-: Het is niet te geloven hoeveel van ons gedrag onbewust gebeurt. Dat schijnt zelfs 95% te zijn. Alleen via lijfelijk zelfonderzoek kun je bewust ervaren wat er innerlijk speelt. Meestal gebeurt dit als er in de actualiteit een trigger is die raakt aan oud zeer. Noodzaak doet bewegen!In hoeverre ben jij je bewust van beperkende overtuigingen, sociale angst en nog niet verwerkt oud zeer? In hoeverre is je gedrag in lijn met wat je zegt, denkt en voelt? Mensen verbloemen affectieve  verwaarlozing uit de jeugd, gewoonweg omdat ze daar bewust geen weet van hebben. Verhalen zijn gauw verteld, maar gedrag is voor de ander leidinggevend. Als je aanvoelt dat het niet klopt roept dat  weerstand op. Ik kan bijvoorbeeld betweterig tegen mijn zus zeggen ‘Je moet wel op tijd naar je huisarts gaan hoor’. Terwijl ik het zelf alsmaar uitstel. 

M/V rolverdelingDit blog schrijf ik in de traditionele M/V vorm op basis van de man/vrouw verhoudingen waarmee ikzelf in de vijftiger jaren ben opgegroeid. Het patriarchaat en de roomse dominantie vierden toen ik op de lagere school zat in Oost-Brabant nog hoogtij en mannen hadden vanzelfsprekende voorrechten. ‘Het recht van de vrouw is het aanrecht’ werd schamper gegrijnsd. Dienstbaar, ondergeschikt en economisch afhankelijk gold voor vrouwen als de vanzelfsprekende gang van zaken. Op het paspoort van mijn moeder stond huisvrouw en dat terwijl ze fulltime werkte in de zaak, naast al het werk dat ze binnenshuis voor haar rekening nam voor- of na winkelsluiting. Vrouwen vonden het destijds normaal om te poetsen, te strijken, te zorgen, te verzorgen, klaar te staan en ruimhartig te geven. En mannen waren trots op hun kostwinnerschap en zeiden mijn vrouw hoeft niet te werken. Het is niet te geloven hoeveel in korte tijd is veranderd in de M/V-rolverdeling. M/V lijkt overigens min of meer te vervallen. Afijn, het is aan jou om de M de V of een andere letter daar te plaatsen waar het in je eigen situatie het best past.

People-pleasersIn mijn praktijk komen vooral mensen die kampen met lichamelijke en geestelijke stressklachten. Meestal komt dit omdat ze te veel voor anderen zorgen en te weinig voor zichzelf. En door te vaak alsmaar door te gaan en te weinig rust te nemen. En ook door te veel in hun hoofd te zitten en te weinig in hun lijf. Dit is zeker niet omdat ze iets fout doen of falen. Wel, omdat ze al vroeg een automatisme van ruimte afgeven hebben ontwikkeld dat ooit behulpzaam was, maar op den duur averechts werkt. Ikzelf heb me jaren als een pleaser gedragen. Dit blog is geschreven op basis van persoonlijke en professionele ervaring en ‘wetenschap’.

Praten en luisterenAls (hapto-)therapeut leerde en praktiseerde ik aandachtig en accepterend te luisteren naar de ander. Hoe verrassend dat haptotherapie mijn vak is geworden?  Immers…, vroeger in ons warme nest zaten we driemaal daags met tenminste elf mensen aan tafel. Mijn vader, vanzelfsprekend aan het hoofd van de tafel, had met veel humor het hoogste woord en mijn moeder preekte blijmoedig dat het een lieve lust was. In die drukte voelde ik me dan ook lang vooral vertrouwd met inschikken en afwachten en ging in ander gezelschap aan de praat om zo gauw het maar even kon het aandachtsgemis in te halen. Nu we ouder worden ervaar ik in onze familie veel meer balans en betrokkenheid. Nog steeds ben ik er in privé-kring attent op om belangstelling te tonen, totdat het automatisme van druk pratend verhaal halen het toch weer overneemt.

Affectieve bevestigingIk schrijf blogs voor en over volwassenen die allemaal ooit kind waren. Als kindje ben je nog volledig afhankelijk van anderen die voor jouw behoeften zorgen. Kinderen gedijen erbij als mama en papa tijd en ruimte maken voor hun dochter of zoon. Dat ze hun onvoorwaardelijke liefde tonen, volle aandacht hebben en waarneembaar betrokken zijn. Ook dat er ouders of verzorgers beschikbaar zijn zodat het kind bij pijn en verdriet bij hen terecht kan. Waar het kind welkom is op een zachte schoot of gespreide armen tot het zelf aangeeft dat het genoeg is. Waar het kind zich gezien, getroost en begrepen weet. In zachte woorden, warm oogcontact en vooral ook in teder lijfelijk contact. Kortom, door wat in de haptonomie affectieve bevestiging wordt genoemd. En ouders tonen evengoed hun liefde door duidelijke grenzen aan te geven ter bescherming van het kind. Daardoor voelt het kind zich veilig, ervaart het dat haar eigenheid er helemaal mag zijn en leert het kind passend bij de leeftijd voor zichzelf te zorgen.

1. Puur ❤️Zo ben je geboren. Volop licht en liefde. Er is helemaal niets mis met jou. Jij en ik deugen vanaf dag een. Een baby is helemaal zichzelf, beweegt op eigen tijd en manier en roept zachte vertedering en vanzelfsprekende zorgzaamheid op bij omringende volwassenen.

Emotionele verwaarlozingHierbij gaat het niet om feitelijke traumatische ervaringen zoals geweld, alcoholisme, misbruik en dergelijke. Het gaat om al wat er niet was toen je het wel nodig had. Bijvoorbeeld om het gemis aan- Persoonlijke aandacht, een luisterend oor en troost.- Liefdevol afstemming op gevoelens en behoeften.- Seksuele voorlichting, huiswerkbegeleiding, keuzeadvies studie/beroep.- Ruimte voor boosheid, verdriet of angstige gevoelens.- Ruggensteun, het gevoel dat iemand achter je staat. Zo een affectief gemis heeft invloed op ons immuunsysteem.Omgekeerd, als er wel een liefdevolle ontvangst was wordt het immuunsysteem versterkt. Deze foto is van mij als kindje. Als achtste van tien in een druk gezin met winkel aan huis heb ik persoonlijke aandacht met terugwerkende kracht als gemis ervaren. Tegelijk was -en is er nog steeds- volop liefdevolle warmte, positiviteit en saamhorigheid. Dankzij persoonlijke ontwikkeling en niet te vergeten dankzij haptotherapie heb ik affectief gemis kunnen verteren en al wat er wèl was kunnen eren en vervolgens integreren in mijn levensboek. 

Het lichaam liegt nooitIn de loop der jaren ben ik vooral geïnteresseerd geraakt in wat zich non-verbaal bij mezelf en bij cliënten in mijn praktijk  ‘binnenshuis’ afspeelt. Of dit nu meditatie heet, mindfulness, haptonomie, bio-energetica of een andere benaderingswijze is me om het even. De centrale noemer is aandacht, stilte en openheid. Zonder doel waarnemen welke lichaamssensaties, emoties en gedachten zich aandienen. Letterlijk nemen wat op dit moment lijfelijk waar is. Ons lichaam spreekt boekdelen en liegt nooit!

Menselijke neiging tot pijnvermijdingOmdat innerlijke onrust geen prettig gevoel is proberen mensen dit vaak zo snel mogelijk te verstoppen of kwijt te raken. Pijnvermijding is voor velen een onbewuste dagtaak. Deed ik ook jarenlang. Het leven moet altijd leuk zijn. Mijn ervaring is: te veel leuk is niet meer leuk. Je bent bang innerlijke pijn niet aan te kunnen en gaat daarom elk probleem analyseren, nare emoties wegdrukken of rationeel verklaren. En je neigt ernaar om afleiding te zoeken in iets als tv kijken, eten, shoppen, alsmaar bezig zijn, et cetera. Het vervelende is, dat als je zo handelt -de nog steeds lijfelijk aanwezige maar verstopte- onrust steeds weer terugkomt. En iedere keer heftiger als de vorige keer. Zelfs tot overspanning en burn-out aan toe. Deze innerlijke onrust wil je iets vertellen, deze lijfsignalen willen je zelfs helpen.

GevoelsvermogenNaast denkvermogen beschikt ieder mens over gevoelsvermogen. Dit is het vermogen om in het moment via je lijf voelenderwijs gewaar te zijn. Op deze foto zie je de titels van de vier eerste hoofdstukken van het boek Onderbroken | contact met je wijze lijf. Wat voelt voor jou grens-overschrijdend en wat grens-respecterend? Je lijf weet het al voordat je denken eraan te pas komt. Luisteren naar je lijf helpt je om je gevoelsvermogen te leren (h)erkennen en te ontplooien, om zo goed mogelijk aan te voelen waar jouw grens ligt en daarnaar te handelen. Je leert bewust op te merken wanneer je bijvoorbeeld • benauwdheid voelt in je keel• jezelf schrap zet voor contact in een bepaalde groep• last hebt van een beklemmend gevoel op de borst • iemand niet kunt luchten of zien• opmerkt dat je je ineens hartstikke moe voelt• vlinders in je buik voelt• enzovoort...Wat valt jou nu op in je lijf?

Eigen regieAls volwassene kun je zelf de regie nemen voor je welzijn. Je bent niet meer afhankelijk van mama, papa of verzorgers. Nu bepaal je zelf en ben je verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes. Niet een beetje of af en toe, maar 100%. Gelukkig maar! Hierdoor heb je ook zelf de sleutel in handen om te handelen naar eigen goeddunken. Bovendien voorkom je slachtoffergedrag als je je lusten en lasten zelf draagt. Je kunt feitelijk slachtoffer zijn van allerlei narigheid. Echter… slachtoffergedrag kun je beter zien te voorkomen. Daar heeft niemand baat bij. Door zelf regie te nemen blijf je trouw aan jezelf en ben je vrij in verbinding met anderen.

Jezelf ontvangenIs het niet te gek voor woorden dat mensen niet kunnen geloven dat ze de moeite waard precies zoals ze nu zijn? Jij en ik ook. Dat jij dus niet eerst een noodzakelijk verbetertraject hoeft te starten zodat de ander wèl van je houdt. En nog een stapje verder… dat je niet alleen anderen maar ook jezelf als liefdevol beschouwt. Zelfliefde biedt de mogelijkheid om vrijuit te geven en met gemak te ontvangen. Als jij van jezelf mag zijn zoals je bent ervaart de ander ook de vrijheid om helemaal zichzelf te zijn. Niet morgen, maar nu.

Jezelf voor de gek houdenJeetje wat kan ik mezelf voor de gek houden met het ene goede voornemen na het andere. Mensen noemen me een doorzetter, ondernemer en ik hoor nog meer van die actieve kwaliteiten. Maar ik ben ook een uitsteller, een te-lang-in bed-blijver, een tweede-keer-opschepper, een ik-ga-morgen-wel-te-voet en die administratie, ach dat heeft geen haast. Iets meer discipline zou voor meer gemak zorgen, over-eten voorkomen en voor voldoende slaap zorgen. Ach, ik ben pas 71 en kan nog veel leren (-: Het is niet te geloven hoeveel van ons gedrag onbewust gebeurt. Dat schijnt zelfs 95% te zijn. Alleen via lijfelijk zelfonderzoek kun je bewust ervaren wat er innerlijk speelt. Meestal gebeurt dit als er in de actualiteit een trigger is die raakt aan oud zeer. Noodzaak doet bewegen!In hoeverre ben jij je bewust van beperkende overtuigingen, sociale angst en nog niet verwerkt oud zeer? In hoeverre is je gedrag in lijn met wat je zegt, denkt en voelt? Mensen verbloemen affectieve  verwaarlozing uit de jeugd, gewoonweg omdat ze daar bewust geen weet van hebben. Verhalen zijn gauw verteld, maar gedrag is voor de ander leidinggevend. Als je aanvoelt dat het niet klopt roept dat  weerstand op. Ik kan bijvoorbeeld betweterig tegen mijn zus zeggen ‘Je moet wel op tijd naar je huisarts gaan hoor’. Terwijl ik het zelf alsmaar uitstel. 

M/V rolverdelingDit blog schrijf ik in de traditionele M/V vorm op basis van de man/vrouw verhoudingen waarmee ikzelf in de vijftiger jaren ben opgegroeid. Het patriarchaat en de roomse dominantie vierden toen ik op de lagere school zat in Oost-Brabant nog hoogtij en mannen hadden vanzelfsprekende voorrechten. ‘Het recht van de vrouw is het aanrecht’ werd schamper gegrijnsd. Dienstbaar, ondergeschikt en economisch afhankelijk gold voor vrouwen als de vanzelfsprekende gang van zaken. Op het paspoort van mijn moeder stond huisvrouw en dat terwijl ze fulltime werkte in de zaak, naast al het werk dat ze binnenshuis voor haar rekening nam voor- of na winkelsluiting. Vrouwen vonden het destijds normaal om te poetsen, te strijken, te zorgen, te verzorgen, klaar te staan en ruimhartig te geven. En mannen waren trots op hun kostwinnerschap en zeiden mijn vrouw hoeft niet te werken. Het is niet te geloven hoeveel in korte tijd is veranderd in de M/V-rolverdeling. M/V lijkt overigens min of meer te vervallen. Afijn, het is aan jou om de M de V of een andere letter daar te plaatsen waar het in je eigen situatie het best past.

People-pleasersIn mijn praktijk komen vooral mensen die kampen met lichamelijke en geestelijke stressklachten. Meestal komt dit omdat ze te veel voor anderen zorgen en te weinig voor zichzelf. En door te vaak alsmaar door te gaan en te weinig rust te nemen. En ook door te veel in hun hoofd te zitten en te weinig in hun lijf. Dit is zeker niet omdat ze iets fout doen of falen. Wel, omdat ze al vroeg een automatisme van ruimte afgeven hebben ontwikkeld dat ooit behulpzaam was, maar op den duur averechts werkt. Ikzelf heb me jaren als een pleaser gedragen. Dit blog is geschreven op basis van persoonlijke en professionele ervaring en ‘wetenschap’.

Praten en luisterenAls (hapto-)therapeut leerde en praktiseerde ik aandachtig en accepterend te luisteren naar de ander. Hoe verrassend dat haptotherapie mijn vak is geworden?  Immers…, vroeger in ons warme nest zaten we driemaal daags met tenminste elf mensen aan tafel. Mijn vader, vanzelfsprekend aan het hoofd van de tafel, had met veel humor het hoogste woord en mijn moeder preekte blijmoedig dat het een lieve lust was. In die drukte voelde ik me dan ook lang vooral vertrouwd met inschikken en afwachten en ging in ander gezelschap aan de praat om zo gauw het maar even kon het aandachtsgemis in te halen. Nu we ouder worden ervaar ik in onze familie veel meer balans en betrokkenheid. Nog steeds ben ik er in privé-kring attent op om belangstelling te tonen, totdat het automatisme van druk pratend verhaal halen het toch weer overneemt.

Affectieve bevestigingIk schrijf blogs voor en over volwassenen die allemaal ooit kind waren. Als kindje ben je nog volledig afhankelijk van anderen die voor jouw behoeften zorgen. Kinderen gedijen erbij als mama en papa tijd en ruimte maken voor hun dochter of zoon. Dat ze hun onvoorwaardelijke liefde tonen, volle aandacht hebben en waarneembaar betrokken zijn. Ook dat er ouders of verzorgers beschikbaar zijn zodat het kind bij pijn en verdriet bij hen terecht kan. Waar het kind welkom is op een zachte schoot of gespreide armen tot het zelf aangeeft dat het genoeg is. Waar het kind zich gezien, getroost en begrepen weet. In zachte woorden, warm oogcontact en vooral ook in teder lijfelijk contact. Kortom, door wat in de haptonomie affectieve bevestiging wordt genoemd. En ouders tonen evengoed hun liefde door duidelijke grenzen aan te geven ter bescherming van het kind. Daardoor voelt het kind zich veilig, ervaart het dat haar eigenheid er helemaal mag zijn en leert het kind passend bij de leeftijd voor zichzelf te zorgen.

1. Puur ❤️Zo ben je geboren. Volop licht en liefde. Er is helemaal niets mis met jou. Jij en ik deugen vanaf dag een. Een baby is helemaal zichzelf, beweegt op eigen tijd en manier en roept zachte vertedering en vanzelfsprekende zorgzaamheid op bij omringende volwassenen.

Emotionele verwaarlozingHierbij gaat het niet om feitelijke traumatische ervaringen zoals geweld, alcoholisme, misbruik en dergelijke. Het gaat om al wat er niet was toen je het wel nodig had. Bijvoorbeeld om het gemis aan- Persoonlijke aandacht, een luisterend oor en troost.- Liefdevol afstemming op gevoelens en behoeften.- Seksuele voorlichting, huiswerkbegeleiding, keuzeadvies studie/beroep.- Ruimte voor boosheid, verdriet of angstige gevoelens.- Ruggensteun, het gevoel dat iemand achter je staat. Zo een affectief gemis heeft invloed op ons immuunsysteem.Omgekeerd, als er wel een liefdevolle ontvangst was wordt het immuunsysteem versterkt. Deze foto is van mij als kindje. Als achtste van tien in een druk gezin met winkel aan huis heb ik persoonlijke aandacht met terugwerkende kracht als gemis ervaren. Tegelijk was -en is er nog steeds- volop liefdevolle warmte, positiviteit en saamhorigheid. Dankzij persoonlijke ontwikkeling en niet te vergeten dankzij haptotherapie heb ik affectief gemis kunnen verteren en al wat er wèl was kunnen eren en vervolgens integreren in mijn levensboek. 

Het lichaam liegt nooitIn de loop der jaren ben ik vooral geïnteresseerd geraakt in wat zich non-verbaal bij mezelf en bij cliënten in mijn praktijk  ‘binnenshuis’ afspeelt. Of dit nu meditatie heet, mindfulness, haptonomie, bio-energetica of een andere benaderingswijze is me om het even. De centrale noemer is aandacht, stilte en openheid. Zonder doel waarnemen welke lichaamssensaties, emoties en gedachten zich aandienen. Letterlijk nemen wat op dit moment lijfelijk waar is. Ons lichaam spreekt boekdelen en liegt nooit!

Menselijke neiging tot pijnvermijdingOmdat innerlijke onrust geen prettig gevoel is proberen mensen dit vaak zo snel mogelijk te verstoppen of kwijt te raken. Pijnvermijding is voor velen een onbewuste dagtaak. Deed ik ook jarenlang. Het leven moet altijd leuk zijn. Mijn ervaring is: te veel leuk is niet meer leuk. Je bent bang innerlijke pijn niet aan te kunnen en gaat daarom elk probleem analyseren, nare emoties wegdrukken of rationeel verklaren. En je neigt ernaar om afleiding te zoeken in iets als tv kijken, eten, shoppen, alsmaar bezig zijn, et cetera. Het vervelende is, dat als je zo handelt -de nog steeds lijfelijk aanwezige maar verstopte- onrust steeds weer terugkomt. En iedere keer heftiger als de vorige keer. Zelfs tot overspanning en burn-out aan toe. Deze innerlijke onrust wil je iets vertellen, deze lijfsignalen willen je zelfs helpen.

GevoelsvermogenNaast denkvermogen beschikt ieder mens over gevoelsvermogen. Dit is het vermogen om in het moment via je lijf voelenderwijs gewaar te zijn. Op deze foto zie je de titels van de vier eerste hoofdstukken van het boek Onderbroken | contact met je wijze lijf. Wat voelt voor jou grens-overschrijdend en wat grens-respecterend? Je lijf weet het al voordat je denken eraan te pas komt. Luisteren naar je lijf helpt je om je gevoelsvermogen te leren (h)erkennen en te ontplooien, om zo goed mogelijk aan te voelen waar jouw grens ligt en daarnaar te handelen. Je leert bewust op te merken wanneer je bijvoorbeeld • benauwdheid voelt in je keel• jezelf schrap zet voor contact in een bepaalde groep• last hebt van een beklemmend gevoel op de borst • iemand niet kunt luchten of zien• opmerkt dat je je ineens hartstikke moe voelt• vlinders in je buik voelt• enzovoort...Wat valt jou nu op in je lijf?

Eigen regieAls volwassene kun je zelf de regie nemen voor je welzijn. Je bent niet meer afhankelijk van mama, papa of verzorgers. Nu bepaal je zelf en ben je verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes. Niet een beetje of af en toe, maar 100%. Gelukkig maar! Hierdoor heb je ook zelf de sleutel in handen om te handelen naar eigen goeddunken. Bovendien voorkom je slachtoffergedrag als je je lusten en lasten zelf draagt. Je kunt feitelijk slachtoffer zijn van allerlei narigheid. Echter… slachtoffergedrag kun je beter zien te voorkomen. Daar heeft niemand baat bij. Door zelf regie te nemen blijf je trouw aan jezelf en ben je vrij in verbinding met anderen.

Jezelf ontvangenIs het niet te gek voor woorden dat mensen niet kunnen geloven dat ze de moeite waard precies zoals ze nu zijn? Jij en ik ook. Dat jij dus niet eerst een noodzakelijk verbetertraject hoeft te starten zodat de ander wèl van je houdt. En nog een stapje verder… dat je niet alleen anderen maar ook jezelf als liefdevol beschouwt. Zelfliefde biedt de mogelijkheid om vrijuit te geven en met gemak te ontvangen. Als jij van jezelf mag zijn zoals je bent ervaart de ander ook de vrijheid om helemaal zichzelf te zijn. Niet morgen, maar nu.

Jezelf voor de gek houdenJeetje wat kan ik mezelf voor de gek houden met het ene goede voornemen na het andere. Mensen noemen me een doorzetter, ondernemer en ik hoor nog meer van die actieve kwaliteiten. Maar ik ben ook een uitsteller, een te-lang-in bed-blijver, een tweede-keer-opschepper, een ik-ga-morgen-wel-te-voet en die administratie, ach dat heeft geen haast. Iets meer discipline zou voor meer gemak zorgen, over-eten voorkomen en voor voldoende slaap zorgen. Ach, ik ben pas 71 en kan nog veel leren (-: Het is niet te geloven hoeveel van ons gedrag onbewust gebeurt. Dat schijnt zelfs 95% te zijn. Alleen via lijfelijk zelfonderzoek kun je bewust ervaren wat er innerlijk speelt. Meestal gebeurt dit als er in de actualiteit een trigger is die raakt aan oud zeer. Noodzaak doet bewegen!In hoeverre ben jij je bewust van beperkende overtuigingen, sociale angst en nog niet verwerkt oud zeer? In hoeverre is je gedrag in lijn met wat je zegt, denkt en voelt? Mensen verbloemen affectieve  verwaarlozing uit de jeugd, gewoonweg omdat ze daar bewust geen weet van hebben. Verhalen zijn gauw verteld, maar gedrag is voor de ander leidinggevend. Als je aanvoelt dat het niet klopt roept dat  weerstand op. Ik kan bijvoorbeeld betweterig tegen mijn zus zeggen ‘Je moet wel op tijd naar je huisarts gaan hoor’. Terwijl ik het zelf alsmaar uitstel. 

M/V rolverdelingDit blog schrijf ik in de traditionele M/V vorm op basis van de man/vrouw verhoudingen waarmee ikzelf in de vijftiger jaren ben opgegroeid. Het patriarchaat en de roomse dominantie vierden toen ik op de lagere school zat in Oost-Brabant nog hoogtij en mannen hadden vanzelfsprekende voorrechten. ‘Het recht van de vrouw is het aanrecht’ werd schamper gegrijnsd. Dienstbaar, ondergeschikt en economisch afhankelijk gold voor vrouwen als de vanzelfsprekende gang van zaken. Op het paspoort van mijn moeder stond huisvrouw en dat terwijl ze fulltime werkte in de zaak, naast al het werk dat ze binnenshuis voor haar rekening nam voor- of na winkelsluiting. Vrouwen vonden het destijds normaal om te poetsen, te strijken, te zorgen, te verzorgen, klaar te staan en ruimhartig te geven. En mannen waren trots op hun kostwinnerschap en zeiden mijn vrouw hoeft niet te werken. Het is niet te geloven hoeveel in korte tijd is veranderd in de M/V-rolverdeling. M/V lijkt overigens min of meer te vervallen. Afijn, het is aan jou om de M de V of een andere letter daar te plaatsen waar het in je eigen situatie het best past.

People-pleasersIn mijn praktijk komen vooral mensen die kampen met lichamelijke en geestelijke stressklachten. Meestal komt dit omdat ze te veel voor anderen zorgen en te weinig voor zichzelf. En door te vaak alsmaar door te gaan en te weinig rust te nemen. En ook door te veel in hun hoofd te zitten en te weinig in hun lijf. Dit is zeker niet omdat ze iets fout doen of falen. Wel, omdat ze al vroeg een automatisme van ruimte afgeven hebben ontwikkeld dat ooit behulpzaam was, maar op den duur averechts werkt. Ikzelf heb me jaren als een pleaser gedragen. Dit blog is geschreven op basis van persoonlijke en professionele ervaring en ‘wetenschap’.

Praten en luisterenAls (hapto-)therapeut leerde en praktiseerde ik aandachtig en accepterend te luisteren naar de ander. Hoe verrassend dat haptotherapie mijn vak is geworden?  Immers…, vroeger in ons warme nest zaten we driemaal daags met tenminste elf mensen aan tafel. Mijn vader, vanzelfsprekend aan het hoofd van de tafel, had met veel humor het hoogste woord en mijn moeder preekte blijmoedig dat het een lieve lust was. In die drukte voelde ik me dan ook lang vooral vertrouwd met inschikken en afwachten en ging in ander gezelschap aan de praat om zo gauw het maar even kon het aandachtsgemis in te halen. Nu we ouder worden ervaar ik in onze familie veel meer balans en betrokkenheid. Nog steeds ben ik er in privé-kring attent op om belangstelling te tonen, totdat het automatisme van druk pratend verhaal halen het toch weer overneemt.

Affectieve bevestigingIk schrijf blogs voor en over volwassenen die allemaal ooit kind waren. Als kindje ben je nog volledig afhankelijk van anderen die voor jouw behoeften zorgen. Kinderen gedijen erbij als mama en papa tijd en ruimte maken voor hun dochter of zoon. Dat ze hun onvoorwaardelijke liefde tonen, volle aandacht hebben en waarneembaar betrokken zijn. Ook dat er ouders of verzorgers beschikbaar zijn zodat het kind bij pijn en verdriet bij hen terecht kan. Waar het kind welkom is op een zachte schoot of gespreide armen tot het zelf aangeeft dat het genoeg is. Waar het kind zich gezien, getroost en begrepen weet. In zachte woorden, warm oogcontact en vooral ook in teder lijfelijk contact. Kortom, door wat in de haptonomie affectieve bevestiging wordt genoemd. En ouders tonen evengoed hun liefde door duidelijke grenzen aan te geven ter bescherming van het kind. Daardoor voelt het kind zich veilig, ervaart het dat haar eigenheid er helemaal mag zijn en leert het kind passend bij de leeftijd voor zichzelf te zorgen.

1. Puur ❤️Zo ben je geboren. Volop licht en liefde. Er is helemaal niets mis met jou. Jij en ik deugen vanaf dag een. Een baby is helemaal zichzelf, beweegt op eigen tijd en manier en roept zachte vertedering en vanzelfsprekende zorgzaamheid op bij omringende volwassenen.

Emotionele verwaarlozingHierbij gaat het niet om feitelijke traumatische ervaringen zoals geweld, alcoholisme, misbruik en dergelijke. Het gaat om al wat er niet was toen je het wel nodig had. Bijvoorbeeld om het gemis aan- Persoonlijke aandacht, een luisterend oor en troost.- Liefdevol afstemming op gevoelens en behoeften.- Seksuele voorlichting, huiswerkbegeleiding, keuzeadvies studie/beroep.- Ruimte voor boosheid, verdriet of angstige gevoelens.- Ruggensteun, het gevoel dat iemand achter je staat. Zo een affectief gemis heeft invloed op ons immuunsysteem.Omgekeerd, als er wel een liefdevolle ontvangst was wordt het immuunsysteem versterkt. Deze foto is van mij als kindje. Als achtste van tien in een druk gezin met winkel aan huis heb ik persoonlijke aandacht met terugwerkende kracht als gemis ervaren. Tegelijk was -en is er nog steeds- volop liefdevolle warmte, positiviteit en saamhorigheid. Dankzij persoonlijke ontwikkeling en niet te vergeten dankzij haptotherapie heb ik affectief gemis kunnen verteren en al wat er wèl was kunnen eren en vervolgens integreren in mijn levensboek. 

Het lichaam liegt nooitIn de loop der jaren ben ik vooral geïnteresseerd geraakt in wat zich non-verbaal bij mezelf en bij cliënten in mijn praktijk  ‘binnenshuis’ afspeelt. Of dit nu meditatie heet, mindfulness, haptonomie, bio-energetica of een andere benaderingswijze is me om het even. De centrale noemer is aandacht, stilte en openheid. Zonder doel waarnemen welke lichaamssensaties, emoties en gedachten zich aandienen. Letterlijk nemen wat op dit moment lijfelijk waar is. Ons lichaam spreekt boekdelen en liegt nooit!

Menselijke neiging tot pijnvermijdingOmdat innerlijke onrust geen prettig gevoel is proberen mensen dit vaak zo snel mogelijk te verstoppen of kwijt te raken. Pijnvermijding is voor velen een onbewuste dagtaak. Deed ik ook jarenlang. Het leven moet altijd leuk zijn. Mijn ervaring is: te veel leuk is niet meer leuk. Je bent bang innerlijke pijn niet aan te kunnen en gaat daarom elk probleem analyseren, nare emoties wegdrukken of rationeel verklaren. En je neigt ernaar om afleiding te zoeken in iets als tv kijken, eten, shoppen, alsmaar bezig zijn, et cetera. Het vervelende is, dat als je zo handelt -de nog steeds lijfelijk aanwezige maar verstopte- onrust steeds weer terugkomt. En iedere keer heftiger als de vorige keer. Zelfs tot overspanning en burn-out aan toe. Deze innerlijke onrust wil je iets vertellen, deze lijfsignalen willen je zelfs helpen.

GevoelsvermogenNaast denkvermogen beschikt ieder mens over gevoelsvermogen. Dit is het vermogen om in het moment via je lijf voelenderwijs gewaar te zijn. Op deze foto zie je de titels van de vier eerste hoofdstukken van het boek Onderbroken | contact met je wijze lijf. Wat voelt voor jou grens-overschrijdend en wat grens-respecterend? Je lijf weet het al voordat je denken eraan te pas komt. Luisteren naar je lijf helpt je om je gevoelsvermogen te leren (h)erkennen en te ontplooien, om zo goed mogelijk aan te voelen waar jouw grens ligt en daarnaar te handelen. Je leert bewust op te merken wanneer je bijvoorbeeld • benauwdheid voelt in je keel• jezelf schrap zet voor contact in een bepaalde groep• last hebt van een beklemmend gevoel op de borst • iemand niet kunt luchten of zien• opmerkt dat je je ineens hartstikke moe voelt• vlinders in je buik voelt• enzovoort...Wat valt jou nu op in je lijf?

Eigen regieAls volwassene kun je zelf de regie nemen voor je welzijn. Je bent niet meer afhankelijk van mama, papa of verzorgers. Nu bepaal je zelf en ben je verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes. Niet een beetje of af en toe, maar 100%. Gelukkig maar! Hierdoor heb je ook zelf de sleutel in handen om te handelen naar eigen goeddunken. Bovendien voorkom je slachtoffergedrag als je je lusten en lasten zelf draagt. Je kunt feitelijk slachtoffer zijn van allerlei narigheid. Echter… slachtoffergedrag kun je beter zien te voorkomen. Daar heeft niemand baat bij. Door zelf regie te nemen blijf je trouw aan jezelf en ben je vrij in verbinding met anderen.

Jezelf ontvangenIs het niet te gek voor woorden dat mensen niet kunnen geloven dat ze de moeite waard precies zoals ze nu zijn? Jij en ik ook. Dat jij dus niet eerst een noodzakelijk verbetertraject hoeft te starten zodat de ander wèl van je houdt. En nog een stapje verder… dat je niet alleen anderen maar ook jezelf als liefdevol beschouwt. Zelfliefde biedt de mogelijkheid om vrijuit te geven en met gemak te ontvangen. Als jij van jezelf mag zijn zoals je bent ervaart de ander ook de vrijheid om helemaal zichzelf te zijn. Niet morgen, maar nu.

Jezelf voor de gek houdenJeetje wat kan ik mezelf voor de gek houden met het ene goede voornemen na het andere. Mensen noemen me een doorzetter, ondernemer en ik hoor nog meer van die actieve kwaliteiten. Maar ik ben ook een uitsteller, een te-lang-in bed-blijver, een tweede-keer-opschepper, een ik-ga-morgen-wel-te-voet en die administratie, ach dat heeft geen haast. Iets meer discipline zou voor meer gemak zorgen, over-eten voorkomen en voor voldoende slaap zorgen. Ach, ik ben pas 71 en kan nog veel leren (-: Het is niet te geloven hoeveel van ons gedrag onbewust gebeurt. Dat schijnt zelfs 95% te zijn. Alleen via lijfelijk zelfonderzoek kun je bewust ervaren wat er innerlijk speelt. Meestal gebeurt dit als er in de actualiteit een trigger is die raakt aan oud zeer. Noodzaak doet bewegen!In hoeverre ben jij je bewust van beperkende overtuigingen, sociale angst en nog niet verwerkt oud zeer? In hoeverre is je gedrag in lijn met wat je zegt, denkt en voelt? Mensen verbloemen affectieve  verwaarlozing uit de jeugd, gewoonweg omdat ze daar bewust geen weet van hebben. Verhalen zijn gauw verteld, maar gedrag is voor de ander leidinggevend. Als je aanvoelt dat het niet klopt roept dat  weerstand op. Ik kan bijvoorbeeld betweterig tegen mijn zus zeggen ‘Je moet wel op tijd naar je huisarts gaan hoor’. Terwijl ik het zelf alsmaar uitstel. 

M/V rolverdelingDit blog schrijf ik in de traditionele M/V vorm op basis van de man/vrouw verhoudingen waarmee ikzelf in de vijftiger jaren ben opgegroeid. Het patriarchaat en de roomse dominantie vierden toen ik op de lagere school zat in Oost-Brabant nog hoogtij en mannen hadden vanzelfsprekende voorrechten. ‘Het recht van de vrouw is het aanrecht’ werd schamper gegrijnsd. Dienstbaar, ondergeschikt en economisch afhankelijk gold voor vrouwen als de vanzelfsprekende gang van zaken. Op het paspoort van mijn moeder stond huisvrouw en dat terwijl ze fulltime werkte in de zaak, naast al het werk dat ze binnenshuis voor haar rekening nam voor- of na winkelsluiting. Vrouwen vonden het destijds normaal om te poetsen, te strijken, te zorgen, te verzorgen, klaar te staan en ruimhartig te geven. En mannen waren trots op hun kostwinnerschap en zeiden mijn vrouw hoeft niet te werken. Het is niet te geloven hoeveel in korte tijd is veranderd in de M/V-rolverdeling. M/V lijkt overigens min of meer te vervallen. Afijn, het is aan jou om de M de V of een andere letter daar te plaatsen waar het in je eigen situatie het best past.

People-pleasersIn mijn praktijk komen vooral mensen die kampen met lichamelijke en geestelijke stressklachten. Meestal komt dit omdat ze te veel voor anderen zorgen en te weinig voor zichzelf. En door te vaak alsmaar door te gaan en te weinig rust te nemen. En ook door te veel in hun hoofd te zitten en te weinig in hun lijf. Dit is zeker niet omdat ze iets fout doen of falen. Wel, omdat ze al vroeg een automatisme van ruimte afgeven hebben ontwikkeld dat ooit behulpzaam was, maar op den duur averechts werkt. Ikzelf heb me jaren als een pleaser gedragen. Dit blog is geschreven op basis van persoonlijke en professionele ervaring en ‘wetenschap’.

Praten en luisterenAls (hapto-)therapeut leerde en praktiseerde ik aandachtig en accepterend te luisteren naar de ander. Hoe verrassend dat haptotherapie mijn vak is geworden?  Immers…, vroeger in ons warme nest zaten we driemaal daags met tenminste elf mensen aan tafel. Mijn vader, vanzelfsprekend aan het hoofd van de tafel, had met veel humor het hoogste woord en mijn moeder preekte blijmoedig dat het een lieve lust was. In die drukte voelde ik me dan ook lang vooral vertrouwd met inschikken en afwachten en ging in ander gezelschap aan de praat om zo gauw het maar even kon het aandachtsgemis in te halen. Nu we ouder worden ervaar ik in onze familie veel meer balans en betrokkenheid. Nog steeds ben ik er in privé-kring attent op om belangstelling te tonen, totdat het automatisme van druk pratend verhaal halen het toch weer overneemt.

Affectieve bevestigingIk schrijf blogs voor en over volwassenen die allemaal ooit kind waren. Als kindje ben je nog volledig afhankelijk van anderen die voor jouw behoeften zorgen. Kinderen gedijen erbij als mama en papa tijd en ruimte maken voor hun dochter of zoon. Dat ze hun onvoorwaardelijke liefde tonen, volle aandacht hebben en waarneembaar betrokken zijn. Ook dat er ouders of verzorgers beschikbaar zijn zodat het kind bij pijn en verdriet bij hen terecht kan. Waar het kind welkom is op een zachte schoot of gespreide armen tot het zelf aangeeft dat het genoeg is. Waar het kind zich gezien, getroost en begrepen weet. In zachte woorden, warm oogcontact en vooral ook in teder lijfelijk contact. Kortom, door wat in de haptonomie affectieve bevestiging wordt genoemd. En ouders tonen evengoed hun liefde door duidelijke grenzen aan te geven ter bescherming van het kind. Daardoor voelt het kind zich veilig, ervaart het dat haar eigenheid er helemaal mag zijn en leert het kind passend bij de leeftijd voor zichzelf te zorgen.

1. Puur ❤️Zo ben je geboren. Volop licht en liefde. Er is helemaal niets mis met jou. Jij en ik deugen vanaf dag een. Een baby is helemaal zichzelf, beweegt op eigen tijd en manier en roept zachte vertedering en vanzelfsprekende zorgzaamheid op bij omringende volwassenen.

Emotionele verwaarlozingHierbij gaat het niet om feitelijke traumatische ervaringen zoals geweld, alcoholisme, misbruik en dergelijke. Het gaat om al wat er niet was toen je het wel nodig had. Bijvoorbeeld om het gemis aan- Persoonlijke aandacht, een luisterend oor en troost.- Liefdevol afstemming op gevoelens en behoeften.- Seksuele voorlichting, huiswerkbegeleiding, keuzeadvies studie/beroep.- Ruimte voor boosheid, verdriet of angstige gevoelens.- Ruggensteun, het gevoel dat iemand achter je staat. Zo een affectief gemis heeft invloed op ons immuunsysteem.Omgekeerd, als er wel een liefdevolle ontvangst was wordt het immuunsysteem versterkt. Deze foto is van mij als kindje. Als achtste van tien in een druk gezin met winkel aan huis heb ik persoonlijke aandacht met terugwerkende kracht als gemis ervaren. Tegelijk was -en is er nog steeds- volop liefdevolle warmte, positiviteit en saamhorigheid. Dankzij persoonlijke ontwikkeling en niet te vergeten dankzij haptotherapie heb ik affectief gemis kunnen verteren en al wat er wèl was kunnen eren en vervolgens integreren in mijn levensboek. 

Het lichaam liegt nooitIn de loop der jaren ben ik vooral geïnteresseerd geraakt in wat zich non-verbaal bij mezelf en bij cliënten in mijn praktijk  ‘binnenshuis’ afspeelt. Of dit nu meditatie heet, mindfulness, haptonomie, bio-energetica of een andere benaderingswijze is me om het even. De centrale noemer is aandacht, stilte en openheid. Zonder doel waarnemen welke lichaamssensaties, emoties en gedachten zich aandienen. Letterlijk nemen wat op dit moment lijfelijk waar is. Ons lichaam spreekt boekdelen en liegt nooit!

Menselijke neiging tot pijnvermijdingOmdat innerlijke onrust geen prettig gevoel is proberen mensen dit vaak zo snel mogelijk te verstoppen of kwijt te raken. Pijnvermijding is voor velen een onbewuste dagtaak. Deed ik ook jarenlang. Het leven moet altijd leuk zijn. Mijn ervaring is: te veel leuk is niet meer leuk. Je bent bang innerlijke pijn niet aan te kunnen en gaat daarom elk probleem analyseren, nare emoties wegdrukken of rationeel verklaren. En je neigt ernaar om afleiding te zoeken in iets als tv kijken, eten, shoppen, alsmaar bezig zijn, et cetera. Het vervelende is, dat als je zo handelt -de nog steeds lijfelijk aanwezige maar verstopte- onrust steeds weer terugkomt. En iedere keer heftiger als de vorige keer. Zelfs tot overspanning en burn-out aan toe. Deze innerlijke onrust wil je iets vertellen, deze lijfsignalen willen je zelfs helpen.

GevoelsvermogenNaast denkvermogen beschikt ieder mens over gevoelsvermogen. Dit is het vermogen om in het moment via je lijf voelenderwijs gewaar te zijn. Op deze foto zie je de titels van de vier eerste hoofdstukken van het boek Onderbroken | contact met je wijze lijf. Wat voelt voor jou grens-overschrijdend en wat grens-respecterend? Je lijf weet het al voordat je denken eraan te pas komt. Luisteren naar je lijf helpt je om je gevoelsvermogen te leren (h)erkennen en te ontplooien, om zo goed mogelijk aan te voelen waar jouw grens ligt en daarnaar te handelen. Je leert bewust op te merken wanneer je bijvoorbeeld • benauwdheid voelt in je keel• jezelf schrap zet voor contact in een bepaalde groep• last hebt van een beklemmend gevoel op de borst • iemand niet kunt luchten of zien• opmerkt dat je je ineens hartstikke moe voelt• vlinders in je buik voelt• enzovoort...Wat valt jou nu op in je lijf?

Eigen regieAls volwassene kun je zelf de regie nemen voor je welzijn. Je bent niet meer afhankelijk van mama, papa of verzorgers. Nu bepaal je zelf en ben je verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes. Niet een beetje of af en toe, maar 100%. Gelukkig maar! Hierdoor heb je ook zelf de sleutel in handen om te handelen naar eigen goeddunken. Bovendien voorkom je slachtoffergedrag als je je lusten en lasten zelf draagt. Je kunt feitelijk slachtoffer zijn van allerlei narigheid. Echter… slachtoffergedrag kun je beter zien te voorkomen. Daar heeft niemand baat bij. Door zelf regie te nemen blijf je trouw aan jezelf en ben je vrij in verbinding met anderen.

Jezelf ontvangenIs het niet te gek voor woorden dat mensen niet kunnen geloven dat ze de moeite waard precies zoals ze nu zijn? Jij en ik ook. Dat jij dus niet eerst een noodzakelijk verbetertraject hoeft te starten zodat de ander wèl van je houdt. En nog een stapje verder… dat je niet alleen anderen maar ook jezelf als liefdevol beschouwt. Zelfliefde biedt de mogelijkheid om vrijuit te geven en met gemak te ontvangen. Als jij van jezelf mag zijn zoals je bent ervaart de ander ook de vrijheid om helemaal zichzelf te zijn. Niet morgen, maar nu.

Jezelf voor de gek houdenJeetje wat kan ik mezelf voor de gek houden met het ene goede voornemen na het andere. Mensen noemen me een doorzetter, ondernemer en ik hoor nog meer van die actieve kwaliteiten. Maar ik ben ook een uitsteller, een te-lang-in bed-blijver, een tweede-keer-opschepper, een ik-ga-morgen-wel-te-voet en die administratie, ach dat heeft geen haast. Iets meer discipline zou voor meer gemak zorgen, over-eten voorkomen en voor voldoende slaap zorgen. Ach, ik ben pas 71 en kan nog veel leren (-: Het is niet te geloven hoeveel van ons gedrag onbewust gebeurt. Dat schijnt zelfs 95% te zijn. Alleen via lijfelijk zelfonderzoek kun je bewust ervaren wat er innerlijk speelt. Meestal gebeurt dit als er in de actualiteit een trigger is die raakt aan oud zeer. Noodzaak doet bewegen!In hoeverre ben jij je bewust van beperkende overtuigingen, sociale angst en nog niet verwerkt oud zeer? In hoeverre is je gedrag in lijn met wat je zegt, denkt en voelt? Mensen verbloemen affectieve  verwaarlozing uit de jeugd, gewoonweg omdat ze daar bewust geen weet van hebben. Verhalen zijn gauw verteld, maar gedrag is voor de ander leidinggevend. Als je aanvoelt dat het niet klopt roept dat  weerstand op. Ik kan bijvoorbeeld betweterig tegen mijn zus zeggen ‘Je moet wel op tijd naar je huisarts gaan hoor’. Terwijl ik het zelf alsmaar uitstel. 

M/V rolverdelingDit blog schrijf ik in de traditionele M/V vorm op basis van de man/vrouw verhoudingen waarmee ikzelf in de vijftiger jaren ben opgegroeid. Het patriarchaat en de roomse dominantie vierden toen ik op de lagere school zat in Oost-Brabant nog hoogtij en mannen hadden vanzelfsprekende voorrechten. ‘Het recht van de vrouw is het aanrecht’ werd schamper gegrijnsd. Dienstbaar, ondergeschikt en economisch afhankelijk gold voor vrouwen als de vanzelfsprekende gang van zaken. Op het paspoort van mijn moeder stond huisvrouw en dat terwijl ze fulltime werkte in de zaak, naast al het werk dat ze binnenshuis voor haar rekening nam voor- of na winkelsluiting. Vrouwen vonden het destijds normaal om te poetsen, te strijken, te zorgen, te verzorgen, klaar te staan en ruimhartig te geven. En mannen waren trots op hun kostwinnerschap en zeiden mijn vrouw hoeft niet te werken. Het is niet te geloven hoeveel in korte tijd is veranderd in de M/V-rolverdeling. M/V lijkt overigens min of meer te vervallen. Afijn, het is aan jou om de M de V of een andere letter daar te plaatsen waar het in je eigen situatie het best past.

People-pleasersIn mijn praktijk komen vooral mensen die kampen met lichamelijke en geestelijke stressklachten. Meestal komt dit omdat ze te veel voor anderen zorgen en te weinig voor zichzelf. En door te vaak alsmaar door te gaan en te weinig rust te nemen. En ook door te veel in hun hoofd te zitten en te weinig in hun lijf. Dit is zeker niet omdat ze iets fout doen of falen. Wel, omdat ze al vroeg een automatisme van ruimte afgeven hebben ontwikkeld dat ooit behulpzaam was, maar op den duur averechts werkt. Ikzelf heb me jaren als een pleaser gedragen. Dit blog is geschreven op basis van persoonlijke en professionele ervaring en ‘wetenschap’.

Praten en luisterenAls (hapto-)therapeut leerde en praktiseerde ik aandachtig en accepterend te luisteren naar de ander. Hoe verrassend dat haptotherapie mijn vak is geworden?  Immers…, vroeger in ons warme nest zaten we driemaal daags met tenminste elf mensen aan tafel. Mijn vader, vanzelfsprekend aan het hoofd van de tafel, had met veel humor het hoogste woord en mijn moeder preekte blijmoedig dat het een lieve lust was. In die drukte voelde ik me dan ook lang vooral vertrouwd met inschikken en afwachten en ging in ander gezelschap aan de praat om zo gauw het maar even kon het aandachtsgemis in te halen. Nu we ouder worden ervaar ik in onze familie veel meer balans en betrokkenheid. Nog steeds ben ik er in privé-kring attent op om belangstelling te tonen, totdat het automatisme van druk pratend verhaal halen het toch weer overneemt.

Affectieve bevestigingIk schrijf blogs voor en over volwassenen die allemaal ooit kind waren. Als kindje ben je nog volledig afhankelijk van anderen die voor jouw behoeften zorgen. Kinderen gedijen erbij als mama en papa tijd en ruimte maken voor hun dochter of zoon. Dat ze hun onvoorwaardelijke liefde tonen, volle aandacht hebben en waarneembaar betrokken zijn. Ook dat er ouders of verzorgers beschikbaar zijn zodat het kind bij pijn en verdriet bij hen terecht kan. Waar het kind welkom is op een zachte schoot of gespreide armen tot het zelf aangeeft dat het genoeg is. Waar het kind zich gezien, getroost en begrepen weet. In zachte woorden, warm oogcontact en vooral ook in teder lijfelijk contact. Kortom, door wat in de haptonomie affectieve bevestiging wordt genoemd. En ouders tonen evengoed hun liefde door duidelijke grenzen aan te geven ter bescherming van het kind. Daardoor voelt het kind zich veilig, ervaart het dat haar eigenheid er helemaal mag zijn en leert het kind passend bij de leeftijd voor zichzelf te zorgen.

1. Puur ❤️Zo ben je geboren. Volop licht en liefde. Er is helemaal niets mis met jou. Jij en ik deugen vanaf dag een. Een baby is helemaal zichzelf, beweegt op eigen tijd en manier en roept zachte vertedering en vanzelfsprekende zorgzaamheid op bij omringende volwassenen.

Emotionele verwaarlozingHierbij gaat het niet om feitelijke traumatische ervaringen zoals geweld, alcoholisme, misbruik en dergelijke. Het gaat om al wat er niet was toen je het wel nodig had. Bijvoorbeeld om het gemis aan- Persoonlijke aandacht, een luisterend oor en troost.- Liefdevol afstemming op gevoelens en behoeften.- Seksuele voorlichting, huiswerkbegeleiding, keuzeadvies studie/beroep.- Ruimte voor boosheid, verdriet of angstige gevoelens.- Ruggensteun, het gevoel dat iemand achter je staat. Zo een affectief gemis heeft invloed op ons immuunsysteem.Omgekeerd, als er wel een liefdevolle ontvangst was wordt het immuunsysteem versterkt. Deze foto is van mij als kindje. Als achtste van tien in een druk gezin met winkel aan huis heb ik persoonlijke aandacht met terugwerkende kracht als gemis ervaren. Tegelijk was -en is er nog steeds- volop liefdevolle warmte, positiviteit en saamhorigheid. Dankzij persoonlijke ontwikkeling en niet te vergeten dankzij haptotherapie heb ik affectief gemis kunnen verteren en al wat er wèl was kunnen eren en vervolgens integreren in mijn levensboek. 

Het lichaam liegt nooitIn de loop der jaren ben ik vooral geïnteresseerd geraakt in wat zich non-verbaal bij mezelf en bij cliënten in mijn praktijk  ‘binnenshuis’ afspeelt. Of dit nu meditatie heet, mindfulness, haptonomie, bio-energetica of een andere benaderingswijze is me om het even. De centrale noemer is aandacht, stilte en openheid. Zonder doel waarnemen welke lichaamssensaties, emoties en gedachten zich aandienen. Letterlijk nemen wat op dit moment lijfelijk waar is. Ons lichaam spreekt boekdelen en liegt nooit!

Menselijke neiging tot pijnvermijdingOmdat innerlijke onrust geen prettig gevoel is proberen mensen dit vaak zo snel mogelijk te verstoppen of kwijt te raken. Pijnvermijding is voor velen een onbewuste dagtaak. Deed ik ook jarenlang. Het leven moet altijd leuk zijn. Mijn ervaring is: te veel leuk is niet meer leuk. Je bent bang innerlijke pijn niet aan te kunnen en gaat daarom elk probleem analyseren, nare emoties wegdrukken of rationeel verklaren. En je neigt ernaar om afleiding te zoeken in iets als tv kijken, eten, shoppen, alsmaar bezig zijn, et cetera. Het vervelende is, dat als je zo handelt -de nog steeds lijfelijk aanwezige maar verstopte- onrust steeds weer terugkomt. En iedere keer heftiger als de vorige keer. Zelfs tot overspanning en burn-out aan toe. Deze innerlijke onrust wil je iets vertellen, deze lijfsignalen willen je zelfs helpen.

GevoelsvermogenNaast denkvermogen beschikt ieder mens over gevoelsvermogen. Dit is het vermogen om in het moment via je lijf voelenderwijs gewaar te zijn. Op deze foto zie je de titels van de vier eerste hoofdstukken van het boek Onderbroken | contact met je wijze lijf. Wat voelt voor jou grens-overschrijdend en wat grens-respecterend? Je lijf weet het al voordat je denken eraan te pas komt. Luisteren naar je lijf helpt je om je gevoelsvermogen te leren (h)erkennen en te ontplooien, om zo goed mogelijk aan te voelen waar jouw grens ligt en daarnaar te handelen. Je leert bewust op te merken wanneer je bijvoorbeeld • benauwdheid voelt in je keel• jezelf schrap zet voor contact in een bepaalde groep• last hebt van een beklemmend gevoel op de borst • iemand niet kunt luchten of zien• opmerkt dat je je ineens hartstikke moe voelt• vlinders in je buik voelt• enzovoort...Wat valt jou nu op in je lijf?

Eigen regieAls volwassene kun je zelf de regie nemen voor je welzijn. Je bent niet meer afhankelijk van mama, papa of verzorgers. Nu bepaal je zelf en ben je verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes. Niet een beetje of af en toe, maar 100%. Gelukkig maar! Hierdoor heb je ook zelf de sleutel in handen om te handelen naar eigen goeddunken. Bovendien voorkom je slachtoffergedrag als je je lusten en lasten zelf draagt. Je kunt feitelijk slachtoffer zijn van allerlei narigheid. Echter… slachtoffergedrag kun je beter zien te voorkomen. Daar heeft niemand baat bij. Door zelf regie te nemen blijf je trouw aan jezelf en ben je vrij in verbinding met anderen.

Jezelf ontvangenIs het niet te gek voor woorden dat mensen niet kunnen geloven dat ze de moeite waard precies zoals ze nu zijn? Jij en ik ook. Dat jij dus niet eerst een noodzakelijk verbetertraject hoeft te starten zodat de ander wèl van je houdt. En nog een stapje verder… dat je niet alleen anderen maar ook jezelf als liefdevol beschouwt. Zelfliefde biedt de mogelijkheid om vrijuit te geven en met gemak te ontvangen. Als jij van jezelf mag zijn zoals je bent ervaart de ander ook de vrijheid om helemaal zichzelf te zijn. Niet morgen, maar nu.

Jezelf voor de gek houdenJeetje wat kan ik mezelf voor de gek houden met het ene goede voornemen na het andere. Mensen noemen me een doorzetter, ondernemer en ik hoor nog meer van die actieve kwaliteiten. Maar ik ben ook een uitsteller, een te-lang-in bed-blijver, een tweede-keer-opschepper, een ik-ga-morgen-wel-te-voet en die administratie, ach dat heeft geen haast. Iets meer discipline zou voor meer gemak zorgen, over-eten voorkomen en voor voldoende slaap zorgen. Ach, ik ben pas 71 en kan nog veel leren (-: Het is niet te geloven hoeveel van ons gedrag onbewust gebeurt. Dat schijnt zelfs 95% te zijn. Alleen via lijfelijk zelfonderzoek kun je bewust ervaren wat er innerlijk speelt. Meestal gebeurt dit als er in de actualiteit een trigger is die raakt aan oud zeer. Noodzaak doet bewegen!In hoeverre ben jij je bewust van beperkende overtuigingen, sociale angst en nog niet verwerkt oud zeer? In hoeverre is je gedrag in lijn met wat je zegt, denkt en voelt? Mensen verbloemen affectieve  verwaarlozing uit de jeugd, gewoonweg omdat ze daar bewust geen weet van hebben. Verhalen zijn gauw verteld, maar gedrag is voor de ander leidinggevend. Als je aanvoelt dat het niet klopt roept dat  weerstand op. Ik kan bijvoorbeeld betweterig tegen mijn zus zeggen ‘Je moet wel op tijd naar je huisarts gaan hoor’. Terwijl ik het zelf alsmaar uitstel. 

M/V rolverdelingDit blog schrijf ik in de traditionele M/V vorm op basis van de man/vrouw verhoudingen waarmee ikzelf in de vijftiger jaren ben opgegroeid. Het patriarchaat en de roomse dominantie vierden toen ik op de lagere school zat in Oost-Brabant nog hoogtij en mannen hadden vanzelfsprekende voorrechten. ‘Het recht van de vrouw is het aanrecht’ werd schamper gegrijnsd. Dienstbaar, ondergeschikt en economisch afhankelijk gold voor vrouwen als de vanzelfsprekende gang van zaken. Op het paspoort van mijn moeder stond huisvrouw en dat terwijl ze fulltime werkte in de zaak, naast al het werk dat ze binnenshuis voor haar rekening nam voor- of na winkelsluiting. Vrouwen vonden het destijds normaal om te poetsen, te strijken, te zorgen, te verzorgen, klaar te staan en ruimhartig te geven. En mannen waren trots op hun kostwinnerschap en zeiden mijn vrouw hoeft niet te werken. Het is niet te geloven hoeveel in korte tijd is veranderd in de M/V-rolverdeling. M/V lijkt overigens min of meer te vervallen. Afijn, het is aan jou om de M de V of een andere letter daar te plaatsen waar het in je eigen situatie het best past.

People-pleasersIn mijn praktijk komen vooral mensen die kampen met lichamelijke en geestelijke stressklachten. Meestal komt dit omdat ze te veel voor anderen zorgen en te weinig voor zichzelf. En door te vaak alsmaar door te gaan en te weinig rust te nemen. En ook door te veel in hun hoofd te zitten en te weinig in hun lijf. Dit is zeker niet omdat ze iets fout doen of falen. Wel, omdat ze al vroeg een automatisme van ruimte afgeven hebben ontwikkeld dat ooit behulpzaam was, maar op den duur averechts werkt. Ikzelf heb me jaren als een pleaser gedragen. Dit blog is geschreven op basis van persoonlijke en professionele ervaring en ‘wetenschap’.

Praten en luisterenAls (hapto-)therapeut leerde en praktiseerde ik aandachtig en accepterend te luisteren naar de ander. Hoe verrassend dat haptotherapie mijn vak is geworden?  Immers…, vroeger in ons warme nest zaten we driemaal daags met tenminste elf mensen aan tafel. Mijn vader, vanzelfsprekend aan het hoofd van de tafel, had met veel humor het hoogste woord en mijn moeder preekte blijmoedig dat het een lieve lust was. In die drukte voelde ik me dan ook lang vooral vertrouwd met inschikken en afwachten en ging in ander gezelschap aan de praat om zo gauw het maar even kon het aandachtsgemis in te halen. Nu we ouder worden ervaar ik in onze familie veel meer balans en betrokkenheid. Nog steeds ben ik er in privé-kring attent op om belangstelling te tonen, totdat het automatisme van druk pratend verhaal halen het toch weer overneemt.

Affectieve bevestigingIk schrijf blogs voor en over volwassenen die allemaal ooit kind waren. Als kindje ben je nog volledig afhankelijk van anderen die voor jouw behoeften zorgen. Kinderen gedijen erbij als mama en papa tijd en ruimte maken voor hun dochter of zoon. Dat ze hun onvoorwaardelijke liefde tonen, volle aandacht hebben en waarneembaar betrokken zijn. Ook dat er ouders of verzorgers beschikbaar zijn zodat het kind bij pijn en verdriet bij hen terecht kan. Waar het kind welkom is op een zachte schoot of gespreide armen tot het zelf aangeeft dat het genoeg is. Waar het kind zich gezien, getroost en begrepen weet. In zachte woorden, warm oogcontact en vooral ook in teder lijfelijk contact. Kortom, door wat in de haptonomie affectieve bevestiging wordt genoemd. En ouders tonen evengoed hun liefde door duidelijke grenzen aan te geven ter bescherming van het kind. Daardoor voelt het kind zich veilig, ervaart het dat haar eigenheid er helemaal mag zijn en leert het kind passend bij de leeftijd voor zichzelf te zorgen.

1. Puur ❤️Zo ben je geboren. Volop licht en liefde. Er is helemaal niets mis met jou. Jij en ik deugen vanaf dag een. Een baby is helemaal zichzelf, beweegt op eigen tijd en manier en roept zachte vertedering en vanzelfsprekende zorgzaamheid op bij omringende volwassenen.

Emotionele verwaarlozingHierbij gaat het niet om feitelijke traumatische ervaringen zoals geweld, alcoholisme, misbruik en dergelijke. Het gaat om al wat er niet was toen je het wel nodig had. Bijvoorbeeld om het gemis aan- Persoonlijke aandacht, een luisterend oor en troost.- Liefdevol afstemming op gevoelens en behoeften.- Seksuele voorlichting, huiswerkbegeleiding, keuzeadvies studie/beroep.- Ruimte voor boosheid, verdriet of angstige gevoelens.- Ruggensteun, het gevoel dat iemand achter je staat. Zo een affectief gemis heeft invloed op ons immuunsysteem.Omgekeerd, als er wel een liefdevolle ontvangst was wordt het immuunsysteem versterkt. Deze foto is van mij als kindje. Als achtste van tien in een druk gezin met winkel aan huis heb ik persoonlijke aandacht met terugwerkende kracht als gemis ervaren. Tegelijk was -en is er nog steeds- volop liefdevolle warmte, positiviteit en saamhorigheid. Dankzij persoonlijke ontwikkeling en niet te vergeten dankzij haptotherapie heb ik affectief gemis kunnen verteren en al wat er wèl was kunnen eren en vervolgens integreren in mijn levensboek. 

Het lichaam liegt nooitIn de loop der jaren ben ik vooral geïnteresseerd geraakt in wat zich non-verbaal bij mezelf en bij cliënten in mijn praktijk  ‘binnenshuis’ afspeelt. Of dit nu meditatie heet, mindfulness, haptonomie, bio-energetica of een andere benaderingswijze is me om het even. De centrale noemer is aandacht, stilte en openheid. Zonder doel waarnemen welke lichaamssensaties, emoties en gedachten zich aandienen. Letterlijk nemen wat op dit moment lijfelijk waar is. Ons lichaam spreekt boekdelen en liegt nooit!

Menselijke neiging tot pijnvermijdingOmdat innerlijke onrust geen prettig gevoel is proberen mensen dit vaak zo snel mogelijk te verstoppen of kwijt te raken. Pijnvermijding is voor velen een onbewuste dagtaak. Deed ik ook jarenlang. Het leven moet altijd leuk zijn. Mijn ervaring is: te veel leuk is niet meer leuk. Je bent bang innerlijke pijn niet aan te kunnen en gaat daarom elk probleem analyseren, nare emoties wegdrukken of rationeel verklaren. En je neigt ernaar om afleiding te zoeken in iets als tv kijken, eten, shoppen, alsmaar bezig zijn, et cetera. Het vervelende is, dat als je zo handelt -de nog steeds lijfelijk aanwezige maar verstopte- onrust steeds weer terugkomt. En iedere keer heftiger als de vorige keer. Zelfs tot overspanning en burn-out aan toe. Deze innerlijke onrust wil je iets vertellen, deze lijfsignalen willen je zelfs helpen.

GevoelsvermogenNaast denkvermogen beschikt ieder mens over gevoelsvermogen. Dit is het vermogen om in het moment via je lijf voelenderwijs gewaar te zijn. Op deze foto zie je de titels van de vier eerste hoofdstukken van het boek Onderbroken | contact met je wijze lijf. Wat voelt voor jou grens-overschrijdend en wat grens-respecterend? Je lijf weet het al voordat je denken eraan te pas komt. Luisteren naar je lijf helpt je om je gevoelsvermogen te leren (h)erkennen en te ontplooien, om zo goed mogelijk aan te voelen waar jouw grens ligt en daarnaar te handelen. Je leert bewust op te merken wanneer je bijvoorbeeld • benauwdheid voelt in je keel• jezelf schrap zet voor contact in een bepaalde groep• last hebt van een beklemmend gevoel op de borst • iemand niet kunt luchten of zien• opmerkt dat je je ineens hartstikke moe voelt• vlinders in je buik voelt• enzovoort...Wat valt jou nu op in je lijf?

Eigen regieAls volwassene kun je zelf de regie nemen voor je welzijn. Je bent niet meer afhankelijk van mama, papa of verzorgers. Nu bepaal je zelf en ben je verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes. Niet een beetje of af en toe, maar 100%. Gelukkig maar! Hierdoor heb je ook zelf de sleutel in handen om te handelen naar eigen goeddunken. Bovendien voorkom je slachtoffergedrag als je je lusten en lasten zelf draagt. Je kunt feitelijk slachtoffer zijn van allerlei narigheid. Echter… slachtoffergedrag kun je beter zien te voorkomen. Daar heeft niemand baat bij. Door zelf regie te nemen blijf je trouw aan jezelf en ben je vrij in verbinding met anderen.

Jezelf ontvangenIs het niet te gek voor woorden dat mensen niet kunnen geloven dat ze de moeite waard precies zoals ze nu zijn? Jij en ik ook. Dat jij dus niet eerst een noodzakelijk verbetertraject hoeft te starten zodat de ander wèl van je houdt. En nog een stapje verder… dat je niet alleen anderen maar ook jezelf als liefdevol beschouwt. Zelfliefde biedt de mogelijkheid om vrijuit te geven en met gemak te ontvangen. Als jij van jezelf mag zijn zoals je bent ervaart de ander ook de vrijheid om helemaal zichzelf te zijn. Niet morgen, maar nu.

Jezelf voor de gek houdenJeetje wat kan ik mezelf voor de gek houden met het ene goede voornemen na het andere. Mensen noemen me een doorzetter, ondernemer en ik hoor nog meer van die actieve kwaliteiten. Maar ik ben ook een uitsteller, een te-lang-in bed-blijver, een tweede-keer-opschepper, een ik-ga-morgen-wel-te-voet en die administratie, ach dat heeft geen haast. Iets meer discipline zou voor meer gemak zorgen, over-eten voorkomen en voor voldoende slaap zorgen. Ach, ik ben pas 71 en kan nog veel leren (-: Het is niet te geloven hoeveel van ons gedrag onbewust gebeurt. Dat schijnt zelfs 95% te zijn. Alleen via lijfelijk zelfonderzoek kun je bewust ervaren wat er innerlijk speelt. Meestal gebeurt dit als er in de actualiteit een trigger is die raakt aan oud zeer. Noodzaak doet bewegen!In hoeverre ben jij je bewust van beperkende overtuigingen, sociale angst en nog niet verwerkt oud zeer? In hoeverre is je gedrag in lijn met wat je zegt, denkt en voelt? Mensen verbloemen affectieve  verwaarlozing uit de jeugd, gewoonweg omdat ze daar bewust geen weet van hebben. Verhalen zijn gauw verteld, maar gedrag is voor de ander leidinggevend. Als je aanvoelt dat het niet klopt roept dat  weerstand op. Ik kan bijvoorbeeld betweterig tegen mijn zus zeggen ‘Je moet wel op tijd naar je huisarts gaan hoor’. Terwijl ik het zelf alsmaar uitstel. 

M/V rolverdelingDit blog schrijf ik in de traditionele M/V vorm op basis van de man/vrouw verhoudingen waarmee ikzelf in de vijftiger jaren ben opgegroeid. Het patriarchaat en de roomse dominantie vierden toen ik op de lagere school zat in Oost-Brabant nog hoogtij en mannen hadden vanzelfsprekende voorrechten. ‘Het recht van de vrouw is het aanrecht’ werd schamper gegrijnsd. Dienstbaar, ondergeschikt en economisch afhankelijk gold voor vrouwen als de vanzelfsprekende gang van zaken. Op het paspoort van mijn moeder stond huisvrouw en dat terwijl ze fulltime werkte in de zaak, naast al het werk dat ze binnenshuis voor haar rekening nam voor- of na winkelsluiting. Vrouwen vonden het destijds normaal om te poetsen, te strijken, te zorgen, te verzorgen, klaar te staan en ruimhartig te geven. En mannen waren trots op hun kostwinnerschap en zeiden mijn vrouw hoeft niet te werken. Het is niet te geloven hoeveel in korte tijd is veranderd in de M/V-rolverdeling. M/V lijkt overigens min of meer te vervallen. Afijn, het is aan jou om de M de V of een andere letter daar te plaatsen waar het in je eigen situatie het best past.

People-pleasersIn mijn praktijk komen vooral mensen die kampen met lichamelijke en geestelijke stressklachten. Meestal komt dit omdat ze te veel voor anderen zorgen en te weinig voor zichzelf. En door te vaak alsmaar door te gaan en te weinig rust te nemen. En ook door te veel in hun hoofd te zitten en te weinig in hun lijf. Dit is zeker niet omdat ze iets fout doen of falen. Wel, omdat ze al vroeg een automatisme van ruimte afgeven hebben ontwikkeld dat ooit behulpzaam was, maar op den duur averechts werkt. Ikzelf heb me jaren als een pleaser gedragen. Dit blog is geschreven op basis van persoonlijke en professionele ervaring en ‘wetenschap’.

Praten en luisterenAls (hapto-)therapeut leerde en praktiseerde ik aandachtig en accepterend te luisteren naar de ander. Hoe verrassend dat haptotherapie mijn vak is geworden?  Immers…, vroeger in ons warme nest zaten we driemaal daags met tenminste elf mensen aan tafel. Mijn vader, vanzelfsprekend aan het hoofd van de tafel, had met veel humor het hoogste woord en mijn moeder preekte blijmoedig dat het een lieve lust was. In die drukte voelde ik me dan ook lang vooral vertrouwd met inschikken en afwachten en ging in ander gezelschap aan de praat om zo gauw het maar even kon het aandachtsgemis in te halen. Nu we ouder worden ervaar ik in onze familie veel meer balans en betrokkenheid. Nog steeds ben ik er in privé-kring attent op om belangstelling te tonen, totdat het automatisme van druk pratend verhaal halen het toch weer overneemt.

Affectieve bevestigingIk schrijf blogs voor en over volwassenen die allemaal ooit kind waren. Als kindje ben je nog volledig afhankelijk van anderen die voor jouw behoeften zorgen. Kinderen gedijen erbij als mama en papa tijd en ruimte maken voor hun dochter of zoon. Dat ze hun onvoorwaardelijke liefde tonen, volle aandacht hebben en waarneembaar betrokken zijn. Ook dat er ouders of verzorgers beschikbaar zijn zodat het kind bij pijn en verdriet bij hen terecht kan. Waar het kind welkom is op een zachte schoot of gespreide armen tot het zelf aangeeft dat het genoeg is. Waar het kind zich gezien, getroost en begrepen weet. In zachte woorden, warm oogcontact en vooral ook in teder lijfelijk contact. Kortom, door wat in de haptonomie affectieve bevestiging wordt genoemd. En ouders tonen evengoed hun liefde door duidelijke grenzen aan te geven ter bescherming van het kind. Daardoor voelt het kind zich veilig, ervaart het dat haar eigenheid er helemaal mag zijn en leert het kind passend bij de leeftijd voor zichzelf te zorgen.

1. Puur ❤️Zo ben je geboren. Volop licht en liefde. Er is helemaal niets mis met jou. Jij en ik deugen vanaf dag een. Een baby is helemaal zichzelf, beweegt op eigen tijd en manier en roept zachte vertedering en vanzelfsprekende zorgzaamheid op bij omringende volwassenen.

Emotionele verwaarlozingHierbij gaat het niet om feitelijke traumatische ervaringen zoals geweld, alcoholisme, misbruik en dergelijke. Het gaat om al wat er niet was toen je het wel nodig had. Bijvoorbeeld om het gemis aan- Persoonlijke aandacht, een luisterend oor en troost.- Liefdevol afstemming op gevoelens en behoeften.- Seksuele voorlichting, huiswerkbegeleiding, keuzeadvies studie/beroep.- Ruimte voor boosheid, verdriet of angstige gevoelens.- Ruggensteun, het gevoel dat iemand achter je staat. Zo een affectief gemis heeft invloed op ons immuunsysteem.Omgekeerd, als er wel een liefdevolle ontvangst was wordt het immuunsysteem versterkt. Deze foto is van mij als kindje. Als achtste van tien in een druk gezin met winkel aan huis heb ik persoonlijke aandacht met terugwerkende kracht als gemis ervaren. Tegelijk was -en is er nog steeds- volop liefdevolle warmte, positiviteit en saamhorigheid. Dankzij persoonlijke ontwikkeling en niet te vergeten dankzij haptotherapie heb ik affectief gemis kunnen verteren en al wat er wèl was kunnen eren en vervolgens integreren in mijn levensboek. 

Het lichaam liegt nooitIn de loop der jaren ben ik vooral geïnteresseerd geraakt in wat zich non-verbaal bij mezelf en bij cliënten in mijn praktijk  ‘binnenshuis’ afspeelt. Of dit nu meditatie heet, mindfulness, haptonomie, bio-energetica of een andere benaderingswijze is me om het even. De centrale noemer is aandacht, stilte en openheid. Zonder doel waarnemen welke lichaamssensaties, emoties en gedachten zich aandienen. Letterlijk nemen wat op dit moment lijfelijk waar is. Ons lichaam spreekt boekdelen en liegt nooit!

Menselijke neiging tot pijnvermijdingOmdat innerlijke onrust geen prettig gevoel is proberen mensen dit vaak zo snel mogelijk te verstoppen of kwijt te raken. Pijnvermijding is voor velen een onbewuste dagtaak. Deed ik ook jarenlang. Het leven moet altijd leuk zijn. Mijn ervaring is: te veel leuk is niet meer leuk. Je bent bang innerlijke pijn niet aan te kunnen en gaat daarom elk probleem analyseren, nare emoties wegdrukken of rationeel verklaren. En je neigt ernaar om afleiding te zoeken in iets als tv kijken, eten, shoppen, alsmaar bezig zijn, et cetera. Het vervelende is, dat als je zo handelt -de nog steeds lijfelijk aanwezige maar verstopte- onrust steeds weer terugkomt. En iedere keer heftiger als de vorige keer. Zelfs tot overspanning en burn-out aan toe. Deze innerlijke onrust wil je iets vertellen, deze lijfsignalen willen je zelfs helpen.

GevoelsvermogenNaast denkvermogen beschikt ieder mens over gevoelsvermogen. Dit is het vermogen om in het moment via je lijf voelenderwijs gewaar te zijn. Op deze foto zie je de titels van de vier eerste hoofdstukken van het boek Onderbroken | contact met je wijze lijf. Wat voelt voor jou grens-overschrijdend en wat grens-respecterend? Je lijf weet het al voordat je denken eraan te pas komt. Luisteren naar je lijf helpt je om je gevoelsvermogen te leren (h)erkennen en te ontplooien, om zo goed mogelijk aan te voelen waar jouw grens ligt en daarnaar te handelen. Je leert bewust op te merken wanneer je bijvoorbeeld • benauwdheid voelt in je keel• jezelf schrap zet voor contact in een bepaalde groep• last hebt van een beklemmend gevoel op de borst • iemand niet kunt luchten of zien• opmerkt dat je je ineens hartstikke moe voelt• vlinders in je buik voelt• enzovoort...Wat valt jou nu op in je lijf?

Eigen regieAls volwassene kun je zelf de regie nemen voor je welzijn. Je bent niet meer afhankelijk van mama, papa of verzorgers. Nu bepaal je zelf en ben je verantwoordelijk voor de consequenties van je keuzes. Niet een beetje of af en toe, maar 100%. Gelukkig maar! Hierdoor heb je ook zelf de sleutel in handen om te handelen naar eigen goeddunken. Bovendien voorkom je slachtoffergedrag als je je lusten en lasten zelf draagt. Je kunt feitelijk slachtoffer zijn van allerlei narigheid. Echter… slachtoffergedrag kun je beter zien te voorkomen. Daar heeft niemand baat bij. Door zelf regie te nemen blijf je trouw aan jezelf en ben je vrij in verbinding met anderen.