Jezelf ontvangen
Is het niet te gek voor woorden dat mensen niet kunnen geloven dat ze de moeite waard precies zoals ze nu zijn? Jij en ik ook. Dat jij dus niet eerst een noodzakelijk verbetertraject hoeft te starten zodat de ander wèl van je houdt. En nog een stapje verder… dat je niet alleen anderen maar ook jezelf als liefdevol beschouwt. Zelfliefde biedt de mogelijkheid om vrijuit te geven en met gemak te ontvangen. Als jij van jezelf mag zijn zoals je bent ervaart de ander ook de vrijheid om helemaal zichzelf te zijn. Niet morgen, maar nu.
Beperkende overtuigingen
Vele zinnetjes zijn gebaseerd op bewuste en onbewuste ervaringen uit je kindertijd waarin je je niet gewaardeerd of geliefd voelde. Dit blijken achteraf verzonnen verhaaltjes die weinig met de waarheid te maken hebben.
Jij kent er vast een of meer:
• Ik ben niet welkom.
• Zij kan altijd alles beter.
• Ik ben overbodig.
• Dat kan ik niet en dat lukt me nooit.
• Ik doe het toch nooit goed.
• Ik ben niet goed of niet goed genoeg.
• Ik hoor er niet bij.
• Ik moet keurig netjes en betamelijk zijn.
• Naastenliefde moet.
• Dat is voor mij niet weggelegd.
Vul maar aan met eigen voorbeelden…
Gedrag gebaseerd op zelfafwijzing
Met al deze zinnetjes ben je kampioen zelfafwijzing. En je bent niet de enige. Een mens kan zelfs verslaafd raken aan zelfafwijzing. Je gelooft dat er nooit van je gehouden kan worden zoals je nu bent. Dat zijn vertrouwde overtuigingen geworden waar je naar gaat leven.
Voorbeelden van automatisch ‘moet’ gedrag gebaseerd op zelfafwijzing:
- Ik moet toch altijd hengelen naar liefde, meer ben ik niet waard, dus blijf ik het gewoontegetrouw met de kruimels doen.
- Ik moet toch altijd hard roepen om aandacht te krijgen, anderen mogen steeds voor, dus blijf ik braaf wachten op mijn beurt.
- Ik moet mijn zieke collega vervangen. Zij kan het veel beter dan ik, dus moet ik keihard werken anders val ik door de mand. Geeft niet.
- Ik moet ook nog alle T-shirts en slopen strijken want dat hoort zo. Dus blijf ik het maar netjes doen ook al ben ik hartstikke moe. Ik weet niet beter.
- Ik moet nog veel en veel meer...
Kan het ook waar zijn dat je helemaal niets moet??
Je stinkende best doen
Je moet in mijn ogen echt niets. Hoe klinkt deze zin voor jou? Bovenstaande overtuigingen en gedragingen bevestigen dat je jezelf afwijst in plaats van lief hebt. Je hebt ooit gedacht dat je liefde moet verdienen door de ander te plezieren. De gedachte, ‘als ik dat allemaal voor elkaar heb dan houden ze pas van mij’ maakt dat je alsmaar je stinkende best doet. Daar raak je chronisch gestrest of misschien wel burn-out van. Volgens mij geloven meer mensen deze verzonnen verhalen wel dan niet. Ik heb hier ook in geloofd en naar gehandeld. En doe dat nog af en toe. Alleen heb ik er nu door haptotherapie bewustzijn op en dat maakt een groot verschil. Ik heb me meermalen affectief bevestigd gevoeld op de haptobank. Vaker door een kleine stille zachte hand dan door allerlei oefening en beweging,
Een mooie jurk of juist een soepjurk, een dikke portemonnee, een grotere auto dan de buren of juist principieel de trein pakken, een diploma erbij, enzovoort... daarmee kun je indruk maken en je heel speciaal en zelfs superieur voelen. Maar het blijft erkenning van buitenaf. De vraag is: ‘wat wil een mens daar ten diepste mee bereiken?’ Houd van me, mag ik erbij horen. Gewoon zoals ik hier en nu ben. En dit is al het geval.
Ook als je niet je stinkende best doet hoor je erbij en ben je goed zoals je bent.
Er is vast gedrag dat je wel eens laat zien dat geen schoonheidsprijs verdient. Ik faal ook, ben chagrijnig, stel teleur en maak fouten. Net als elk mens heb ik naast zonnige- ook schaduwkwaliteiten. Dat hoort bij menszijn. We hoeven niet perfect te zijn. Kun je het verschil voelen tussen iets niet goed doen of niet goed zijn?
Onze diepste angst is dat we immens krachtig zijn.
Het is ons licht, niet ons duister, dat ons het meest beangstigt.
Marianne Williamson
Liefdevolle essentie
In alle leven woont een kracht die vele malen groter is dan ons eigenste ikje.
Naast ons lijf met gevoel, verstand en intuïtie kent elk mens een vormloos Zelf.
Iets onbenoembaars, wonderbaarlijks dat ons tot leven brengt. We worden door de lucht via de inademing letterlijk geïnspireerd en verbonden met al wat leeft. Zonder adem leven we geen minuut. Wie of wat zorgt daarvoor? Wie of wat regeert over de pracht van de seizoenen, over het dierenrijk dat zichzelf regelt, over onze spijsvertering, stofwisseling en nog zoveel meer. Deze week zag ik de wonderschone film De Wilde Noordzee.
Het gaat allemaal vanzelf. Elk plantje, steentje, wolkje, diertje, mensje heeft een functie en is daartoe toegerust. Die natuurlijke intelligentie mogen we elke dag zomaar ontvangen. Ik kan al onder de indruk zijn van de peterselie die overvloedig groeit op ons balkon en onze maaltijden kleur en smaak geeft. Ik heb die peterselie niet zelf geborduurd of geknutseld. Wie of wat wel? En dan heb ik het nog niet over een verenigde ei- en zaadcel die in veel gevallen voor nieuw leven zorgen. De groei van zo’n baby’tje het eerste jaar, zo wonderbaarlijk, en het gaat allemaal vanzelf.
Vrij om in het licht te staan
Hoe gek ook, veel mensen zijn banger om in het licht te staan dan om zichzelf af te wijzen.
Het gedicht ‘angst om in het licht te staan’ van Marianne Williamson heb ik al vele malen langs zien komen en vaak met cliënten gedeeld. Het is kennelijk eng om mooi, knap, intelligent, kundig of populair te zijn.
Dat je dan evengoed bemind wordt en erbij hoort kun je nog niet geloven.
Dat je evengoed welkom bent om elkaar in alle openheid te ontmoeten en vrij bent om ruimte voor jezelf te nemen. Samen & Alleen, als een lemniscaat voortdurend in beweging met als centrale noemer: onvoorwaardelijk liefdevol contact.
❤️ vrij in verbinding ❤️
Reactie plaatsen
Reacties