Affectieve bevestiging
Dit boek zag ik zo’n vierentwintig jaar geleden bij mijn ‘verkering’ (al jaren mijn echtgenoot) in de kast staan toen ik hem voor het eerst thuis opzocht. Da’s toevallig. Of niet? Met dit boek in zijn kast vielen de verkeerde sokken in het niet. Een boek over affectieve bevestiging. Een term die ik als beginnend haptotherapeut probeerde te doorgronden en doorvoelen. Nu ik met haptotherapiepraktijk- en levenservaring opnieuw naar dit begrip kijk neemt het alsmaar in waarde toe. Polariserend en veroordelend naast elkaar leven? Ik kies ervoor om om te beginnen in mijn eigen cirkel van invloed vredelievend en affectief bevestigend samen te leven. Dit laatste kost weinig moeite als je vanaf je conceptie en geboorte je affectief bevestigd weet. Je voelt dan dat je er helemaal mag zijn zoals je bent en dat je alle ruimte krijgt om jezelf te ontwikkelen op je eigen manier en tijd. Persoonlijke groei gedijt moeiteloos in een samenleving waarin je wezenlijk bevestigd wordt in jouw eigenste eigenheid ofwel significante constellatie. Deze laatste term komt van Frans Veldman de grondlegger van haptonomie.
Gemis aan affectieve bevestiging
Baby's, peuters en kleuters zijn volledig afhankelijk van liefdevolle zorg en affectief huid-op-huid contact. Het kindje voelt aan den lijve: ik ben van harte welkom en er wordt voor me gezorgd. Als je ouders jou deze liefdevolle bevestiging onvoldoende konden geven ontstaat een gevoel van gemis en eenzaamheid. Of als je in je vroege leven te maken hebt gehad met aandacht-tekort, misbruik, afwijzing of miskenning kun je daar nog jaren last van hebben. Je kunt dan last hebben van een minderwaardigheidsgevoel en geneigd zijn te hengelen naar affectieve bevestiging van buitenaf omdat je vanbinnen te weinig basiszekerheid kent. Je mist een stevige bodem. Dat klinkt nogal afhankelijk en onvolwassen. En evengoed begrijpelijk als er sprake is van in je lijf opgeslagen oud zeer dat nog zorgvuldige vertering en integratie in je levensverhaal vraagt.
Vrij in verbinding
Ook volwassenen gedijen bij onderling liefdevol bevestigend contact. Gedeelde vreugd is dubbele vreugd en gedeelde smart is halve smart. Deze spreekwoorden bestaan niet voor niets. Vreugde en verdriet, fijn en pijn, geluk en pech openhartig mogen delen met een welwillend ander doet mensen goed. Je voelt dan ‘ik sta er niet alleen voor, er zijn mensen waar ik op terug kan vallen als dat nodig is.’ Hoe fijn is het als je voelt dat je belangrijk bent voor de mensen in je nabije kring of daarbuiten. En dat je om te beginnen door je naaste omgeving van harte gehoord, gezien en erkend wordt. Dat je er helemaal mag zijn, dat pleasen of pochen achterwege kan blijven, dat je pure eigenheid voelbaar, hoorbaar en zichtbaar de ruimte krijgt van jezelf en van je omgeving.
Freedom is just another word for nothing left to lose. Janis Joplin
Afhankelijk & onafhankelijk.
Afhankelijkheid lijkt niet zo in de mode. Onafhankelijk je eigen regie voeren dat lijkt de bedoeling vandaag de dag. Zelfverantwoordelijke zelfbepaling. Op eigen benen staan. Je eigen problemen oplossen. Empowerment. Niemand nodig hebben. Zelfredzaamheid. Het wordt aan alle kanten aangemoedigd en ik doe daaraan mee. Toch klopt er iets niets voor mij. Hoe zit het dan met samen menszijn? Met affectieve bevestiging, met elkaar wel degelijk nodig hebben, met partnerschap, vriendschap, nabuurschap en last but not least met familie? Afhankelijkheid gaat toch niet alleen over ziekte, verslaving of kwetsbaarheid? Ook als gezond mens heb je de natuurlijke behoefte aan contact, genegenheid, gezelligheid, een hug, een vriendelijk woord of een praatje ‘over de heg’. Denk nog maar eens terug aan de corona-tijd. Wat een eenzaamheid en wat een huidhonger hebben veel mensen toen gehad. Aan de andere kant vonden sommige mensen het juist fijn, die rust. Door een onafhankelijke opstelling kun je tekort ervaren aan intimiteit, troost, zorg, tactiel contact, steun en warmte, ofwel aan affectieve bevestiging.
Een A of een H-relatie?
Stel je de hoofdletter A voor dan kun je je voorstellen dat bij een A-relatie de een de steuner is en de ander de leuner. Je bent dan of de ogenschijnlijke mindermachtige of de meermachtige. Ofwel redder en slachtoffer.
Loopt een van de twee weg dan valt de relatie in duigen. Er is geen gezonde balans tussen geven en nemen.
De evenwaardigheid is zoek.
Bij een H-relatie staat ieder op eigen benen en maakt vrijwillig contact met de ander zonder haar eigenheid in te leveren. Hoe meer je geworteld bent en hoe steviger je vertrouwensbasis voelt, hoe gemakkelijker je liefdes- of vriendschapsrelaties aangaat. Met alle ruimte voor persoonlijke vrijheid en eigenheid en tegelijk ruimte voor liefdevol bevestigend samenleven. Je weet je afhankelijk van je naasten en tegelijk blijf je trouw aan jezelf. Volwassen onafhankelijkheid ‘ik red mezelf, volg mijn eigen koers en heb niemand nodig’ gaat samen met volwassen afhankelijkheid voor geborgenheid, tederheid, uitdaging, klankbord, bemoediging, lijfelijk contact, steun en gezelligheid. Dus niet of het een of het ander maar juist vrij in verbinding. De ander leert je ten volle met al je kracht en kwetsbaarheid kennen omdat ieders autonomie de ruimte krijgt. Dan verdwijnt de neiging om jezelf of de ander te moeten veranderen. Vanuit zelfliefde stroomt liefde rijkelijk naar de ander.
Inspiratie onder meer:
* Volwassen worden voor volwassenen, Elmer Hendrix
* Bevestigend Samenleven. Elmer Hendrix
* Ik ben de autobiografie van Anna Terruwe ‘leven voor een leer’ die onlangs is uitgekomen aan het lezen.
Wordt vervolgd.
Reactie plaatsen
Reacties