grens-respecterend

Je lijf als leraar Naast denkvermogen beschikt ieder mens over gevoelsvermogen. Dit is het vermogen om in het moment via je lijf voelenderwijs gewaar te zijn. Wat voelt voor jou grens-overschrijdend en wat grens-respecterend? Je lijf weet het al voordat je denken eraan te pas komt. Luisteren naar je lijf helpt je om je gevoelsvermogen te leren (h)erkennen en te ontplooien, om zo goed mogelijk aan te voelen waar jouw grens ligt en daarnaar te handelen. Je leert bewust op te merken wanneer je bijvoorbeeld

• benauwdheid voelt in je keel

• jezelf schrap zet voor contact in een bepaalde groep

• last hebt van een beklemmend gevoel op de borst

• iemand niet kunt luchten of zien

• opmerkt dat je je ineens hartstikke moe voelt

• vlinders in je buik voelt

• enzovoort...

  Wat valt jou nu op in je lijf?

Ga je er vanuit dat de ander met je in contact blijft, ook als je je grens aangeeft? Juist wanneer je de ruimte inneemt die jou past en zegt wat je te zeggen hebt ontstaat oprecht contact. Je handelt minder vanuit automatisme en vertrouwt steeds meer op je gevoel, dat via lijfsignalen precies aangeeft wat je het best kunt doen of laten. Je herkent situaties waar je geen invloed op hebt en leert deze te nemen zoals ze zijn. TisZoTis. Acceptatie van de realiteit bevordert je gemoedsrust. In contact met je wijze lijf maak je keuzes vanuit basiszekerheid in je bekken met een duidelijke focus. Oprecht en rechtop. Je innerlijk weten wijst je de weg via de optelsom van lijf, verstand, gevoel en intuïtie. Zo neem je regie over je leven vanuit trouw aan jezelf. Je neemt en geeft volop ruimte en stelt zonodig op tijd gezonde grenzen.

Respect voor gevoel van jezelf en de ander Jezelf openstellen voor al je eigen gevoelens (pijn en fijn) en voor die van de ander getuigt van lef en levenskunst. Een ander kan overigens nooit voelen wat jij voelt en omgekeerd. Wel kan ik of iemand anders, via subtiele waarneming, een indruk krijgen van hoe jij je voelt en waar jouw grens ligt. Door vragen te stellen kun je toetsen of deze inschatting klopt. Je kunt zo stap voor stap meer bewust worden van je innerlijke leefwereld en voelend gewaar zijn. Via de tast krijg je gevoel voor jezelf en stem je af op de ander. Niet iedereen verstaat deze kunst. Dan is het gevoelsvermogen gestagneerd of onvoldoende ontwikkeld. Dat voel je bijvoorbeeld als je iemand een hand geeft. Is er sprake van aangenaam contact of voel je je geaaid, geknepen of geschud? Hoe voelt de andere hand? Warm, koud, klam, leeg, strak, zacht, grof of … Maak je contact met de hand of met de totale mens? Wil je wel een hand geven? Laat jij jezelf voelen aan de ander en voelt dat wederkerig? Let daar maar eens op als je wilt. Alleen al door elkaar de hand te geven valt zoveel te ontdekken over de contactgrens die jou past. Geef elkaar ook eens de linkerhand. Wat ervaar je dan?

Balans tussen denken, voelen en handelen Haptocoaching richt zich op het herstellen van de verstoorde balans tussen denken, voelen en handelen. Bij een zogenoemde klankbord-sessie is er geen vast protocol. Zo’n sessie begint bij mij meestal met de vraag: 'Waar kan ik je mee van dienst zijn?’ of ‘Welk onderwerp zit nu bij je vooraan?’. Als het veilig genoeg voelt kun je de nodige moed verzamelen om je kwetsbaar op te stellen, je bloot te geven en onzekerheid te delen. Daar kom je immers voor. Als coach blijf ik rustig aanwezig en forceer geen onthullingen. Er wordt je ruimte geboden om diepere gevoelens in eigen tijd, maat en op je eigen manier en in alle vrijheid te delen. Je moet niets delen. Jouw grens wordt volledig gerespecteerd.

Affectiviteit en tederheid Het hart van affectiviteit is tederheid, een zachte kracht die mensen verbindt. Van eenzaamheid naar tweezaamheid, naar wederkerigheid in de ontmoeting. Binnen de omhulling van het samenzijn ervaar je openheid. Er komt ruimte voor intimiteit, voor wezenlijke ontmoeting. Pijn van kwetsuren kan binnen zo'n contact verteerd en geïntegreerd worden. Oud zeer vraagt vertering net als boterhammen. De vitaminerijke levenslessen haal je eruit en integreer je in je levensverhaal. De rest laat je achter. De ander voelt zich door het affectief contact bevestigd in zijn of haar wezenlijk goedzijn. Psychiater Anna Terruwe noemt dit heel mooi:

‘Het toelachen in het wezen van de ander’.

Je bepaalt en volgt jouw koers op basis van je eigen waarden en grenzen. Je staat op eigen benen en draagt als volwassene verantwoordelijkheid voor je welzijn en gezondheid. Een oprechte verticale focus, ondersteund door een stevige horizontale vertrouwensbasis, wordt lijfelijk waarneembaar. Je bent van top tot teen present, je lijf is bewoond en er is binnenshuis iemand thuis'. 

Via de ander ontmoet je jezelf Buitenshuis is de samenleving, de stad, het dorp of de buurt. Daar zijn je dierbaren en verdere relaties en contacten. Als mensen elkaar ontmoeten in welwillend contact ontvouwt het gevoelsleven zich als vanzelf. De tastzin via de huid en de andere zintuigen vormen het contact met de binnen- en buitenwereld. Onze ogen, oren, reuk, smaak en tast leggen een directe relatie tussen ieders binnen- en buitenwereld. Je trekt je automatisch terug bij het gevoel van te veel nabijheid of je stelt je open en zoekt contact bij het gevoel van te veel afstand. Open contact, een wederkerige ontmoeting raakt mensen van hart tot hart. Het blijkt een hele kunst om nieuwsgierig en onbevooroordeeld de ander tegemoet te treden. Dit vraagt van mij en jou om onbevangen te kijken naar wat er ook verschijnt. Huid-op-huid contact, bijvoorbeeld als je elkaar een hand geeft, is de meest directe vorm van communicatie. Je lijf ‘vertelt’ zonder woorden wat er te vertellen valt. Je geeft je levensverhaal via je lichaam letterlijk en figuurlijk aan de ander bloot. Dit vraagt vanzelfsprekend grote zorgvuldigheid, volstrekte duidelijkheid en over en weer grens-respecterend gedrag.

Gevoelsvermogen Voor de dag komen met onzekerheid en kwetsuren vraagt geborgenheid en betrouwbaarheid. En ook hoop je hiermee op afname van de lijfelijke en geestelijke spanningsklachten. Door afgestemde timing en vragen gericht op innerlijke bewustwording wordt het lichaamsgeheugen aangesproken. Oude koeien worden niet uit de sloot gehaald. Wèl wordt ingespeeld op actuele vragen en waarneembaar gedrag. Wat hier en nu speelt krijgt aandacht. Het kan zijn dat vroegere frustraties zich spontaan aandienen. Het is voldoende als je zelf betekenis geeft aan wat ontsluierd wordt vanuit tot dan toe afgesloten laatjes van de lichaamsbibliotheek. Deze confrontatie met kwetsuren van vroeger die vastgezet zijn in het lijf kan alleen de persoon zelf voelen. Dit is ieders eigen taak, maar dit hoef je zeker niet alleen te doen. Er is ruimte om te delen wat gedeeld wil worden. Dit wordt als ondersteunend ervaren bij het inzichtelijk krijgen en bij het woorden vinden voor de lijfelijke beleving. Vaak is het wenselijk om na zo’n uitwisseling nog een tijdje in stilte te verwijlen om te laten indalen wat ervaren is. Zo wordt het gevoelsvermogen eigen gemaakt met respect voor gezonde grenzen.